ماده ۵۳۷ قانون تجارت

ماده 537 قانون تجارت: اعتراض باید از طرف تاجر ورشکسته در ظرف ده روز و از طرف اشخاص ذینفع که در ایران مقیم اند در ظرف یک ماه و از طرف آنهایی‌ که در خارجه اقامت دارند در ظرف دو ماه به عمل آید ابتدای مدتهای مزبور از تاریخی است که احکام مذکوره اعلان می‌شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

حکم ورشکستگی را مانند سایر احکام صادره از سوی دادگاه شهرستان قابل اعتراض دانسته اند.با توجه به اعتبار این حکم نسبت به تاجر و دیگر اشخاصی که با تاجر ارتباط دارند، هر ذینفعی که در دادرسی بدوی حاضر نباشد می تواند به این حکم اعتراض کند.بر اساس این ماده اعتراض ممکن است در خصوص خود حکم ورشکستگی یا نسبت به تاریخ توقف تاجر باشد. در صورت اول اعتراض به طور معمول از سوی خود تاجر به عمل می آید. چرا که در فرض صدور حکم ورشکستگی در غیاب تاجر، به طور منطقی با اعتراض او مواجه خواهیم بود. مگر در فرض ناتوانی تاجر در نظارت در امور خود که در این صورت نمایندگان تاجر اعتراض به این امر را به نام تاجر بر عهده خواهند گرفت اما اعتراض به تاریخ توقف معمولا از سوی طلبکاران یا اداره تصفیه به عمل می آید.

اگرچه اعتراض اشخاص ثالث را نباید محدود به مدت معینی دانست، اما در مواردی که حکم دادگاه باید به وسیله آگهی به اطلاع عموم رسانده شود، مهلت این اعتراض محدود شده است. بر همین اساس اعتراض به حکم ورشکستگی باید از طرف تاجر ورشکسته و اشخاص مقیم ایران ظرف ده روز و یک ماه و از سوی افراد مقیم خارج از کشور ظرف دو ماه از تاریخ اعلان رأی به عمل آید. لذا برای اشخاص ذینفع بجز تاجر مدت بیشتری برای اعتراض پیش بینی شده است. چرا که ممکن است این افراد از ورشکستگی تاجر مطلع نباشندبنابر این می توان مهلت اعتراض به حکم ورشکستگی را نسبت به سه دسته از افراد به شرح ذیل بررسی کرد:

• اعتراض تاجر یا شرکت تجارتی ورشکسته به این حکم باید ظرف ده روز از تاریخ اعلان حکم ورشکستگی یا حکم تعیین کننده تاریخ توقف به عمل آید.
• اعتراض اشخاص ذینفع مقیم ایران باید ظرف یک ماه و اگر مقیم خارج از ایران باشند باید ظرف دو ماه از تاریخ این اعلان به عمل آید.
• اعتراض طلبکاران به این حکم باید ظرف مهلتی که در آگهی مربوطه برای تشخیص و تصدیق مطالبات آن ها تعیین شده است، به عمل آید.

عده ای از ماده فوق ضرورت اعلان حکم ورشکستگی را استنباط کرده اند.