ماده 39 قانون کار

نسخهٔ تاریخ ‏۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۲ توسط Alirezadelavar (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ماده 39 قانون کار: مزد و مزایای کارگرانی که به صورت نیمه وقت و یا کمتر از ساعات قانونی تعیین شده به کار اشتغال دارند به نسبت ساعات کار انجام یافته محاسبه و پرداخت می‌شود.

نکات توضیحی، تفسیری دکترین

سوالی که مطرح است اینکه آیا شمول قانون کار صرفاً نسبت به شاغلین تمام وقت می باشدد و یا افرادی نیز که دارای کار پاره وقت می باشند و ساعات کار آنان چند ساعت، نیمی از ساعات کار مصوب و یا بیشتر از آن باشد بدلیل کمتر بودن ساعات کار آنان از شاغلین تمام وقت، مشمول قانون کار می باشند یا خیر؟

در پاسخ سوال مذکور یادآور میشود ضابطه و تشخیص کارگر نوع رابطه حقوقی او با طرف دیگر است و تمام وقت یا نیمه وقت بودن شغل تأثیری در آن ندارد.[۱]

نکات توضیحی

اگر فردی بصورت نیمه وقت بعنوان مشاور مشغول به کار شود مشمول ماده 39 خواهد شد و حقوق و مزایای خود را به نسبت ساعات کار باید دریافت کند ولی علی الاصول مشاورینی که در هفته ساعات محدود و معینی را طبق قرارداد خاص با یک کارگاه همکاری می کنند، نباید مشمول این حکم قرار گیرند و شرایط مذکور در قرارداد مشاوره، باید حاکم بر روابط آنها با واحد باشد.[۲]

منابع

  1. غلامرضا موحدیان. حقوق کار (علمی و کاربردی) به انضمام مباحثی از بیمه های تأمین اجتماعی کارگران). چاپ 4. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1753124
  2. محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ 2. میزان، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4200128