ماده 1 قانون صدور چک

(الحاقی 11/08/1372)- انواع چک عبارت است از :

1 - چک عادی ، چکی است که اشخاص عهده بانکها به حساب جاری خود صادر و دارنده آن تضمینی جز اعتبار صادرکننده آن ندارد .

2 - چک تأیید شده ، چکی است که اشخاص عهده بانکها به حساب جاری خود صادر و توسط بانک محال علیه پرداخت وجه آن تأیید می شود .

3 - چک تضمین شده ، چکی است که توسط بانک به عهده همان بانک به درخواست مشتری صادر و پرداخت وجه آن توسط بانک تضمین می شود .

4 - چک مسافرتی ، چکی است که توسط بانک صادر و وجه آن در هر یک از شعب آن بانک یا توسط نمایندگان و کارگزاران آن پرداخت می گردد .

تبصره (الحاقی 13/08/1397)- قوانین و مقررات مرتبط با چک حسب مورد ، راجع به چکهایی که به شکل الکترونیکی ( داده پیام ) صادر می شوند نیز لازم الرعایه است . بانک مرکزی مکلف است ظرف مدت یک سال پس از لازم الاجراء شدن این قانون ، اقدامات لازم در خصوص چکهای الکترونیکی ( داده پیام ) را انجام داده و دستورالعمل های لازم را صادر نماید .

توضیح واژگان

چک: به نوشته ای که به وسیله ی آن صاحب حساب از پولی که در بانک دارد مبلغی دریافت می نماید و یا به دیگری حواله می کند، چک گفته می شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

چک تایید شده سبب می شود تا دارنده از تأمین مبلغ چک در نزد بانک و پرداخت آن مطمئن گردد. درصورتی که مبلغ چک تأیید شده از حساب صادر کننده تفکیک می گردد، احتمال تصرف در وجه چک منتفی می گردد. چک تایید شده به سبب تصدیق بانک شباهت زیادی به پول پیدا می کند.

نکات توضیحی

به جز انواع ذکر شده در صدر ماده، چک اقسام دیگری نیز دارد که از مهمترین آن «چک بسته» می باشد. این چک از نظر شکلی همچون چک عادی می باشد، لیکن وجه تمایز آن در متن، دو خط موازی کشیده شده بر روی چک بسته می باشد که این خطوط نشانه بسته شدن چک می باشد. بدین مفهوم که وجه چک تنها به یک بانک یا یکی از مشتریان بانک محال علیه قابل پرداخت می باشد.

انتقادات

نقد و ایرادی که به عبارت «چک مسافرتی» وارد می شود آن است که، صادر کننده و محال علیه این چک شخص واحدی می باشد و اطلاق عبارت چک به چنین سندی که حکایت از تعهد پرداخت مبلغی معین به صورت عندالمطالبه می باشد، دارای اشکال می باشد.