چنین بیان شده‌است که سازش و میانجی‌گری هفت مرحله دارد:[۱]

  1. معرفی و ایجاد اعتماد بین طرفین،
  2. تشخیص مسائل مورد اختلاف و جدا کردن آن از سایر مسائل موجود میان طرفین،
  3. خلاقیت در ارائهٔ پیشنهادات و گزینه‌های گوناگون جهت حل و فصل اختلاف،
  4. انجام مذاکرات و اتخاذ تصمیم،
  5. تهیهٔ پیش‌نویس سازش‌نامه،
  6. تعیین تکلیف پرونده در مراجع داوری یا قضایی،
  7. اجرا، بررسی و اصلاح سازش‌نامه.[۲]

چنانچه متعهد به اختیار تعهدات ناشی از سازش را اجرا نکند، این امکان برای متعهدله فراهم است که از طریق اجرای آرای داوری، الزام متعهد را از دادگاه صالح تقاضا نماید.[۳]

مواد مرتبط

منابع

  1. عبدالحسین شیروی. داوری تجاری بین‌المللی. چاپ 1. سمت، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3488120
  2. عبدالحسین شیروی. داوری تجاری بین‌المللی. چاپ 1. سمت، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3482120
  3. عبدالحسین شیروی. داوری تجاری بین‌المللی. چاپ 1. سمت، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3547424