ماده 78 قانون کار: در کارهایی که دارای کارگر زن هستند کارفرما مکلف است به مادران شیرده تا پایان دو سالگی کودک پس از هر سه ساعت، نیم ساعت فرصت شیر دادن بدهد. این فرصت جزء ساعات کار آنان محسوب می‌شود و همچنین کارفرما مکلف است متناسب با تعداد کودکان و با در نظر گرفتن گروه سنی آنها مراکز مربوط به نگهداری کودکان (‌از قبیل شیرخوارگاه، مهد کودک و...) را ایجاد نماید.

‌تبصره - آیین‌نامه اجرایی، ضوابط تاسیس و اداره شیرخوارگاه و مهد کودک توسط سازمان بهزیستی کل کشور تهیه و پس از تصویب وزیر کار و‌امور اجتماعی به مرحله اجراء گذاشته می‌شود.

مواد مرتبط

پیشینه

ماده ۱۹ قانون کار 1337 بیان می‌داشت: «کارفرما مکلف است به مادران شیرده پس از هر سه ساعت کار نیم ساعت فرجه برای شیر دادن طفل خود بدهد. این فرجه جزء ساعات‌ کار آنها محسوب خواهد شد. در صورتی که تعداد این قبیل اطفال در یک کارگاه از ۱۰ نفر تجاوز کند کارفرما مکلف است محلی را برای نگاهداری اطفال‌ تخصیص دهد.».

نکات توضیحی، تفسیری دکترین

کارفرما باید به مادران شیرده تا پایان 2 سالگی کودک پس از هر سه ساعت، نیم ساعت فرصت شیر دادن بدهد و این فرصت را جزء ساعات کار محسوب دارد متخلف با توجه به تعداد کارگر از سی تا 140 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر محکوم و در صورت تکرار به 1/1 تا 1/5 برابر حداکثر جریمه نقدی و یا به حبس از 91 روز تا 120 روز محکوم خواهد شد.[۱]

اطلاق این ماده شامل زنانی هم میشود که فرزند خود را از راه نامشروع به دست آورده اند و منطقی نیز هست زیرا این حمایت مربوط به طفل می باشد و طفل، گناهی ندارد.[۲]

پس از تصویب قانون کار و به موجب قانون ترویج تغذیه با شیر مادر و حمایت از مادران در دوران شیر دهی مصوب 1374، علاوه بر مقررات مربوط به زمان شیر دادن میزان مرخصی زایمان مادرانی که فرزند خود را شیر می دهند در بخش های دولتی و غیر دولتی چهار ماه مقرر شد. این ماده با اشاره به بخش غیر دولتی در کنار بخش دولتی میتوان گفت که مشمول قانون کار قرار مگیرد.[۳]

مقالات مرتبط

منابع

  1. محمدکاظم مهتاب پور، افروز صمدی و راضیه آرمین. آموزه های حقوق مدنی تعهدات. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3482888
  2. عباس زراعت. حقوق کیفری کار. چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4192504
  3. سیدعزت اله عراقی. حقوق کار (جلد دوم). چاپ 1. سمت، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3533956