شرط یا التزامی که در عقد یا قرارداد به نفع یا ضرر طرفین یا یکی از طرفین یا شخص ثالث درج می‌شود، هرچند که مذاکره درباره آن قبل از عقد انجام شده باشد، شرط ضمن عقد نامیده می‌شود.[۱]

اقسام شرط ضمن عقد بر اساس موضوع

  1. شرط صفت: عبارت است از شرط راجع به کیفیت یا کمیت مورد معامله.
  2. شرط نتیجه: آن است که تحقق امری در خارج شرط شود.
  3. شرط فعل اثباتاً یا نفیاً: آن است که اقدام یا عدم اقدام به فعلی بر یکی از متعاملین یا بر شخص خارجی شرط شود.[۲]

منابع

  1. حمید بهرامی احمدی. حقوق تعهدات و قراردادها با مطالعه تطبیقی در فقه مذاهب اسلامی و نظام های حقوقی. چاپ 1. دانشگاه امام صادق(ع)، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655568
  2. ماده 234 قانون مدنی