ماده 49 قانون تجارت الکترونیکی

ماده 49 قانون تجارت الکترونیکی: حقوق مصرف‌کننده در زمان استفاده از وسائل پرداخت الکترونیکی به موجب قوانین و مقرّراتی است که توسط مراجع قانونی ذی ربط تصویب شده و یا خواهد شد.

مواد مرتبط

• ماده 23 قانون تجارت الکترونیکی
• ماده 48 قانون تجارت الکترونیکی

توضیح واژگان

مصرف کننده: هر شخص حقیقی یا حقوقی است که به منظوری جز تجارت یا شغل حرفه ای به خرید کالا یا خدمت اقدام می کند.

پرداخت الکترونیکی: نوعی پرداخت ارزش کالاها و خدمات دریافتی به شیوه ی الکترونیکی است که شامل پرداخت های متداول پولی خارج از شبکه نمی شود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

این سیستم امکان پرداخت خرید های انجام شده از طریق اینترنت را به وسیله ای میل (مطمئن) بدون انتقال شماره کارت بانکی به فروشنده انجام می شود. خریدار و فروشنده باید از پیش در دفاتر ثبت رایانه ای ثالث با ذکر نشانی الکترونیکی و مشخصات بانکی ثبت نام کنند. سپس انتقال وجه از طریق پست الکترونیکی دارای سیستم مطمئن یا حتی به صورت خارج از خط صورت گیرد.

پرداخت الکترونیکی که برای ان استفاده از شماره کارت پرداخت و ورود رمز ضرورت دارد غیر قابل برگشت است و جز در صورت مفقود شدن کارت یا سرقت نمی توان متعرض چنین پرداختی شد. در مقابل، زمانی که پرداخت فقط با انتقال شماره کارت صورت می گیرد قابل برگشت (فسخ) تلقی شده است. زیرا در این صورت صرفا هویت خریدار عرضه شده است. بدون تردید چنین تفسیری به منظور حمایت از منافع مصرف کنندگان است.

نکات توضیحی

چک های الکترونیکی در عمل شبیه چک های متعارف اند اما با هزینه های کمتر. فرق ان ها این است که برای نوشتن ان ها از کاغذ استفاده نمی شود. متضمن امضای دستی هم نیستند، بلکه در صدور ان ها از امضای دیجیتالی استفاده می شود.

از جنبه حمایت از حقوق مصرف کنندگان (موضوع مواد 23 تا 49 قانون تجارت الکترونیکی) نیز موضوع قابل توجه است زیرا امضای دیجیتالی نباید در معرض نفوذ و سوء استفاده دیگران باشد و اشخاص ضعیف و کم توان باید قبل از انجام معامله الکترونیکی از هر نظر توجیه شده و نسبت به ابعاد معامله اطلاع یابند و همین مسائل ضرورت ثبت حداقل امضای طرف مقابل را به عنوان شخصی که مدام در عرصه تجارت فعال است، نزد سردفتر اسناد رسمی قابل اعتماد توجیه می کند.

امروزه معمول ترین روش پرداخت در اینترنت کارت اعتباری است. زیرا مردم با این کارت ها اشنایی دارند و در خرید های روزمره از ان استفاده کرده اند.

یکی از سیستم های پرداخت الکترونیکی، پرداخت مستقیم مانند پول است. در این مدل ارتباط مستقیم بین پرداخت کننده و دریافت کننده برقرار می شود. پرداخت کننده ابتدا از یک بانک با دادن پول، نشانه دریافت می کند و سپس این نشانه را به دریافت کننده می دهد.

یکی دیگر از سیستم های پرداخت الکترونیکی، سیستم پرداخت مستقیم بر مبنای حساب است. در این مدل ارتباط مستقیم بین پرداخت کننده و دریافت کننده وجود دارد. پرداخت کننده، سند پرداخت به دریافت کننده می دهد. دریافت کننده این سند را در بانک کارگزار خود به حساب خود می گذارد. سپس بانک کارگزار دریافت کننده و بانک کارگزار پرداخت کننده با هم تسویه حساب می کنند.

قانون تجارت الکترونیکی مقررات بالنسبه قابل توجهی (مواد 23 تا 49) را به حمایت از مصرف کننده اختصاص داده است.

مقالات مرتبط

مسئولیت ‌مدنیِ فروشگاه‌های اینترنتی در حقوق ایران و مطالعة تطبیقی موردی در اتحادیة اروپا