شرط ضمنی
شرط ضمنی شرطی (تعهد تبعی) است که در متن عقد بیان نمی‌شود که خود دو حالت دارد، اول آنکه پیش از عقد بیان شده و تراضی بر آن صورت گرفته باشد ولی در متن عقد ذکر نشده باشد منتها عقد با لحاظ آن توسط طرفین شکل گرفته باشد و دوم آنکه اساسا پیش از عقد نیز ذکر نشود و طرفین نیز با لحاظ آن عقد را منعقد نکرده‌اند اما از عرف و اوضاع و احوال استنباط گردد که شرط مزبور نیز نوعا جزئی از تعهدات فرعی همراه عقد است. حالت اول را شرط ضمنی بنایی و حالت دوم را شرط ضمنی عرفی می‌نامند. در واقع شرط ضمنی مدلول التزامی مفاد عقد می‌باشد یعنی به حکم عرف یا عقل یا قانون وجود شرط مزبور ملازم با طبیعت عقد است.[۱][۲]
مواد مرتبط
منابع
- ↑ سیدمصطفی محقق داماد. قواعد فقه (بخش مدنی) (جلد دوم). چاپ 9. سمت، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6668560
- ↑ عیسی امینی. حقوق قراردادها. چاپ 2. گنج دانش، 1401. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6668564