ماده ۶۶۷ قانون مدنی

وکیل باید در تصرفات و اقدامات خود مصلحت موکل را مراعات نماید و از آن چه که موکل بالصراحه به او اختیار داده یا بر حسب قرائن و عرف و عادت داخل اختیار اوست، تجاوز نکند.

توضیح واژگان

عرف، یعنی کاربرد یا رسمی، که جماعتی آن را، لازم الاجرا می دانند. و دستورالعملی شفاهی، که از نسلی به نسل دیگر، منتقل گردیده؛ و درواقع، از پیشینیان به آیندگان به ارث می رسد را، عرف گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

حق العملکار، مکلف به رعایت مفاد این ماده است.

وکیل، امین موکل بوده؛ و درصورت عمل برخلاف مصلحت وی ضامن است.

اگر وکیل، به طور عمدی، مصالح موکل را نادیده گرفته؛ و به نفع خویش عمل نماید؛ عمل او فضولی است. زیرا تصمیم که اتخاذ نموده؛ به اقتضای رعایت امانت و مصلحت موکل او نبوده؛ و با درنظرگرفتن منافع شخصی خویش، از حدود وکالت تجاوز نموده است. پس طبیعی است که عمل او، نافذ محسوب نگردد. به خصوص زمانی که با طرف مقابل خود، جهت سوءاستفاده از اختیارات خویش، تبانی نموده باشد

سوابق فقهی

وکیل، باید مصلحت موکل را رعایت نماید.