مالکیت خواهان بر دعوای مدنی

نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۰ توسط Amirhossein Hajzadeh (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''مالکیت خواهان بر دعوای مدنی''' نام مقاله ای از مجید پور استاد و اعظم ایمانیان بوده که در دوره چهارم شماره چهاردهم (زمستان 1390) فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی منتشر شده است. == چکیده == خواهان به تبع حق تضییع شده‌ی خویش، از حق اقامه...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مالکیت خواهان بر دعوای مدنی نام مقاله ای از مجید پور استاد و اعظم ایمانیان بوده که در دوره چهارم شماره چهاردهم (زمستان 1390) فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی منتشر شده است.

چکیده

خواهان به تبع حق تضییع شده‌ی خویش، از حق اقامه‌ی دعوا برخوردار می‌شود و تا صدور رأی از اختیارات وسیعی برخوردار است. اختیارات گسترده‌ی خواهان ریشه در اصل معروف حاکمیت اراده دارد. نکته‌ی قابل توجه آن که مالکیت و حاکمیت خواهان نیز مشابه اصول دیگر با استثنائاتی مواجه است. به همین منظور قانون گذار در مواردی که احتمال می‌رود خواهان با اعمال اختیاراتش، نظم عمومی‌‌ را به خطر انداخته ‌‌یا حقوق طرف مقابل را نادیده انگارد، مقررات محدودکننده‌ای را پیش بینی نموده است. البته با شناخت مبنا و منشأ حق خواهان بر دعوا، راه هر گونه تعدی و تفریط در اجابت خواسته‌ی خواهان بسته می‌شود. بنابراین چنان چه قضات در اجرای مقررات دچار تردید شوند، با استمداد از اصل حقوقی مذکور، می‌توانند از حالت شک خارج شده و در نتیجه صدور آرای متعارض و تصمیمات قضایی متفاوت کاهش‌یابد.

کلیدواژه ها

  • اصل حاکمیت خواهان بر دعوا
  • تصرف در خواسته
  • انصراف از دعوا
  • ترک دعوا

مواد مرتبط