ماده ۱۰۹۶ قانون مدنی

ماده ۱۰۹۶ قانون مدنی: در نکاح منقطع موت زن در اثنای مدت موجب سقوط مهر نمی‌شود و همچنین است اگر شوهر تا آخر مدت با او نزدیکی نکند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«مهریه» یعنی کابین، و به مالی که زوج، حین ازدواج، به زوجه اعطا کند؛ مهریه گویند. در واقع مهریه، مالی است معین، که حین نکاح، بر ذمه زوج قرار می گیرد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در متعه، با موت زن در اثنای مدت، مهریه ساقط نمی‌گردد؛ زیرا به محض وقوع عقد، زن مالک مهریه شده‌است، البته لازم است که زوجه، قبل از وفات، از شوهر تمکین نموده باشد.

در متعه، به طریق اولی، موت زوج نیز، موجب سقوط مهریه نمی‌گردد، بنابراین فوت زوج یا زوجه، چه قبل یا چه بعد از دخول، موجب سقوط مهریه نمی‌گردد.

با توجه به مفاد این ماده، مهریه نسبت به تمکین، در تمام مدت تجزیه نمی‌شود.

نکات توضیحی

فوت زوج پیش از انقضای مدت، موجب سقوط مهریه نمی‌گردد؛ همچنین است اگر شوهر، تا پایان مدت، با زوجه مقاربت ننماید؛ مشروط بر آنکه، عدم دخول، ناشی از نشوز زن نباشد، و چنانچه در متعه، با وجود تمکین زوجه، زوج از دخول خودداری نماید؛ در این صورت زن، مستحق کل مهریه خواهد بود.

گفتنی است بذل مدت پیش از دخول، باعث تنصیف مهریه می‌گردد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

فوت یکی از زوجین قبل از دخول، موجب تنصیف مهریه می‌گردد.

مقالات مرتبط

• تحلیل فقهی ـ حقوقی اسباب و آثار نشوز زوجه در نکاح منقطع
• حقوق و تکالیف مالی بین زوجین