اسقاط حق

اسقاطِ حق، رفتاری است که در چهارچوب اعمال حقوقی دارندۀ حق با اراده حق خود را از بین می‌برد. این اسقاط می‌تواند صریح باشد یا عملی. به عنوان مثال هنگامی که شخص در مدت شکایت از رأی درخواست شکایت نمی‌کند حق شکایت از رای خود را به‌طور عملی از بین برده است. یا هنگامی که محکوم‌علیه در مدت شکایت از رای به اختیار رای را اجرا می‌کند، وی به نحو عملی از حق شکایت خود صرف‌نظر کرده است.