سرپرستی کودک
سرپرستی کودک عبارت است از حفاظت از کودک و نوجوان بی سرپرست و بدسرپرست به منظور تامین نیازهای مادی و معنوی آنان که به اشخاصی به غیر از پدر و مادرشان سپرده می شود.[۱]
اختیارات دادگاه در دوره سرپرستی آزمایشی اطفال بی سرپرست: در دعوی حضانت طفل بی سرپرست، دادگاه در صورت احراز شرایط زوجین، قرار سرپرستی آزمایشی شش ماهه صادر می کند و در مدت مذکور، دادگاه مجاز است بنابه تقاضای مقامات مربوط و یا راسا" در صورت اقتضاء و تخلف زوجین از تکالیف و وظایف سرپرستی، قرار صادره را فسخ و زوجین نیز حق دارند انصراف خود را از سرپرستی طفل اعلام کنند.[۲]
منابع
- ↑ محمدمهدی توکلی. مختصر حقوق مدنی. چاپ 16. مکتوب آخر، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405508
- ↑ رای دادگاه درباره اختیارات دادگاه در دوره سرپرستی آزمایشی اطفال بی سرپرست (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۴۵۰۱۳۴۱)