نسخ

نسخ، در لغت به معنی از بین بردن و در اصطلاح اصول فقه به معنی این است که قانون مؤخر حکم قانون مقدم را بردارد و از اثر بیاندازد. به عبارت دیگر، نسخ عبارت است از سلب اعتبار از حکم قانونی یا شرعی سابقا وضع شده.

اقسام نسخ

• نسخ ضمنی به گونه‌ای است که مقنن یا اصلاً توجه به مغایرت ناسخ و منسوخ نداشته باشد یا منسوخ معینی را در نظر نگیرد و به‌طور کلی بگوید: هر قانون مغایر با قانون حاضر ملغی است.
• نسخ صریح، یعنی مقنن عامداً قانون مقدم را طی قانون معین بالصراحه نسخ کند.

مواد مرتبط

• ماده 58 قانون حمایت خانواده
• ماده ۵۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی