اموال دولتی
اموال دولتی اموالی هستند که مالک آن ها یکی از دستگاه‌های اجرایی و یا هر یک از قوای سه‌گانه‌ی جمهوری اسلامی ایران یا نهادهای انقلابی باشد.[۱][۲][۳] به عبارت دیگر اموال دولتی، عبارتند از اموالی که مالکیت دولت بر آنها به مثابه مالکیت اشخاص حقیقی است بر مایملک خصوصی آنان. موسسات عمومی حق مالکیتی مانند سایر اشخاص بر این اموال دارند. ولی اموال و مشترکات عمومی برای استفاده مستقیم تمام مردم آماده است و یا به حفظ مصالح عمومی اختصاص یافته و دولت از جهت ولایتی که بر عموم دارد می‌تواند آن را اداره کند؛ مانند پلها، موزه‌ها و معابر عمومی. بنابراین می‌توان چنین نتیجه گرفت حق مالکیت سازمانها و نهادهای عمومی غیردولتی بر اموالشان نیز در صورتی که مصداق مشترکات عمومی نباشد مشابه اموال دولتی به مفهوم اخص است.[۴]
رویه قضایی
آیین نامه‌های مرتبط
منابع
- ↑ نصراله قهرمانی. مباحث دشوار آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. خرسندی، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6658720
- ↑ علی علی دادی ده کهنه و ابوذر جوهری. حقوق داوری کاربردی (داخلی و بین المللی) همراه با رویه قضایی ایران و بررسی مقررات آنسیترال. چاپ 1. مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضاییه، 1398. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6658724
- ↑ حسن طیبی توکل. نظام حقوقی و چارچوب های انتقال اموال غیرمنقول دولتی. چاپ 1. جنگل، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6658728
- ↑ حسینی سروستانی, سیده فرانک (1401). "ابطال حکم موات بودن اراضی و چالشهای متعاقب آن برای محاکم قضایی". دو فصلنامه نقد و تحلیل آراء قضایی. 1 (2): 214–224. doi:10.22034/analysis.2023.701508. ISSN 2821-1790.