میانجی گری کیفری

میانجیگری کیفری، که با عناوینی نظیر صلح و سازش نیز شناخته می‌شود، عبارت است از وساطت شخص ثالث میان دو طرف یک دعوای کیفری و فراهم آوردن زمینه‌ی گفتگو و توافق به‌منظور بازگرداندن شرایط به حالت عادی. این فرآیند ممکن است با برنامه‌های دیگری نظیر نشست، حلقه‌ها، بازسازی وضعیت بزه‌دیده، خدمات اجتماعی، اظهارات بزه‌دیده درباره‌ی آثار جرم و هیئت‌های ترمیمی اجتماعی تشابهاتی داشته باشد. میانجیگری کیفری به مثابهی انحراف از فرایند کیفری تلقی می‌شود که تغییر جریان طبیعی پیگیری پرونده در مسیر رسمی دادرسی را شامل می‌شود.

فواید مینجی گیری کیفری

میانجیگری کیفری می‌تواند با هویت‌بخشی به بزهکاران، پیشگیری از برچسب‌زنی به آنان و فراهم آوردن زمینه‌ی شرمساری بازپذیرانه، موجبات اصلاح و بازگشت سریع‌تر و بهتر بزهکاران به جامعه و همنوایی آنان با هنجارها را فراهم آورد. همچنین با به رسمیت شناختن بزه‌دیده و توجه به خسارات او، می‌تواند به ترمیم نظم برهم‌خورده کمک کند. از طرفی، مشارکت مردم در اموری که تا پیش از این در انحصار نظام قضایی محسوب می‌شده است، می‌تواند زمینه‌ساز تحکیم سرمایه‌ی اجتماعی و ارتقای قدرت تنظیم‌گری جامعه در خصوص موضوعات قضایی باشد. به‌طوری‌که دستگاه رسمی عدالت کیفری با اعطای سهمی در اداره‌ی بزهکاری به شهروندان و محرم دانستن آنان در حل و فصل اختلافات می‌تواند زمینه‌ساز افزایش اعتماد و احترام باشد.