ماده ۱۸۴ قانون مجازات اسلامی

نسخهٔ تاریخ ‏۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۵ توسط 210497022 (بحث | مشارکت‌ها)

شهادت باید با لفظ یا نوشتن باشد و در صورت تعذر، با فعل از قبیل اشاره واقع شود و در هر صورت باید روشن و بدون ابهام باشد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

هرچند در این ماده قانونگذار در بیان شفاهی شهادت توسط شاهد الزامی ندارد اما بیان شفاهی شهادت،از طرقی مثل حرکات شاهد،نحوه بیان شاهد در کنار مفاد شهادت ،میتواند تضمینی برای صحت آن باشد.[۱]همچنین به نظر میرسید که قانونگذار در این ماده بر بلااشکال بودن این مسئله که ورقه قضائی در اختیار شاهد قرار بگیرد تا اظهاراتش را به خط خودش بنویسد، صحه گذاشته است.[۲]

عده ای از نویسندگان بر این باورند که شهادت شخص در صورتی معتبر است که شاهد علم جزئی به مشهود به داشته باشد. لذا در فرض اجمال و ابهام، شهادت وی معتبر نخواهد بود.[۳]

سوابق فقهی

برخی از فقها معتقدند تحمل و اداء شهادت شخص نابینا و ناشنوا به شرط شناخت و تحمل درست حادثه، جایز است.[۴]

منابع

  1. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3855424
  2. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3855476
  3. علیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول). چاپ 4. گالوس، 1400.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6274932
  4. محمدحسین کارخیران. کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد دوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق. چاپ 1. راه نوین، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6274928