واخواست

قانون تجارت، تعریفی از واخواست ارائه نداده است. لیکن می‌توان واخواست را بدین صورت تعریف نمود:«سند خارج از جریان دادرسی که عموماً توسط مأمور ابلاغ تنظیم می‌شود، مگر در موارد استثنایی که به وسیله‌ی سردفتر به عمل می‌آید، بدین منظور که به طور رسمی، عدم تأدیه‌ی برات را در سررسید محقق سازد». در تعریفی دیگر، واخواست یک سند رسمی تنظیم یافته توسط مأمور ابلاغ یا سردفتر است که حسب تقاضای دارنده‌ی سند تجاری به منظور تحقق رسمی عدم تأدیه سند در سررسید (واخواست عدم تأدیه) و یا امتناع ار قبول برات از جانب براتگیر (واخواست نکول) صادر می‌شود.

شایان ذکر است که اعتراض یا واخواست، بدین منظور است که به صورت رسمی ثابت گردد که دارنده‌ی برات، برای اخذ قبولی یا مطالبه‌ی وجه برات، به براتگیر رجوع نموده است.

مواد مرتبط

• ماده ۲۹۳ تا ۲۹۷ قانون تجارت