ماده ۱۳۲۲ قانون مدنی

ماده ۱۳۲۲ قانون مدنی: امارات قانونی اماراتی است که قانون آن را دلیل بر امری قرار داده: مثل امارات مذکور در این قانون از قبیل مواد ۳۵ و ۱۰۹ و ۱۱۰، ۱۱۵۸ و ۱۱۵۹ و غیر آن‌ها و سایر امارات مصرحه در قوانین دیگر.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۳۲۱ قانون مدنی
• ماده ۱۳۲۳ قانون مدنی

توضیح واژگان

به اماره قانونی که خلاف آن، قابل اثبات باشد؛ اماره قانونی ساده گویند.

مطالعات تطبیقی

در حقوق فرانسه، به عنوان دلیلی غیرمستقیم، به دو نوع قانونی و قضایی قابل تقسیم است.

نکات تفسیری دکترین ماده 1322 قانون مدنی

اماره فراش، که فرزند زن شوهردار را، منسوب به شوهر او می داند؛ از سه اماره قانونی، یعنی مفروض بودن دخول، و مفروض بودن تاریخ آن، و مفروض بودن حاملگی ناشی از آن دخول، تشکیل شده است.

اگر به موجب تصدیق پزشک، مشخص گردد که شوهر، توانایی فرزندآوری ندارد؛ دیگر نمی توان به اماره فراش استناد نمود.

اماره فراش، در مواردی هم که رابطه زوجیت خاتمه یافته؛ جاری است؛ ملاک در اماره فراش، در نظر گرفتن زمان های مقرر قانونی از آخرین نزدیکی بین زوجین است؛ خواه رابطه زوجیت باقی باشد یا نه.

اگر زن، پس از انحلال نکاح، ازدواج نموده؛ و سپس صاحب فرزندی گردد؛ دیگر نمی توان اماره فراش را، از تاریخ آخرین نزدیکی با همسر سابق او، جاری دانست؛ و درواقع با تعارض دو اماره فراش با یکدیگر، باید به قاعده جدیدی متوسل شد.

امارات قانونی، در برابر اماره عرفی، تاب مقاومت ندارند؛ به عنوان مثال، به دلالت عرف، اغلب کاروانسراهایی که در قالب کاروانسرای عباسی ساخته شده اند، مربوط به دوران صفویه می باشند؛ بنابراین کسی نمی تواند با استناد به اماره قانونی تصرف، و مدتی زندگی در اینگونه کاروانسراها، ادعای مالکیت نموده؛ و جهت تنظیم مالکیت مکان مزبور به نام خود اقدام نماید.

اماره قانونی، در مقابل سایر ادله از جمله اماره قضایی، تاب مقاومت ندارد. به عنوان نمونه، با گذشت مدت های مذکور در قانون، غایب مفقودالاثر، مرده فرض می گردد؛ اما با شهادت جمعی مبنی بر حیات غایب و رؤیت وی در فلان مکان، می توان امارات قانونی مزبور را، بی اثر ساخت.

در رابطه با امارات قانونی، قانونگذار، ظنی را، که در نتیجه اعتماد به ظاهر به دست آمده؛ توسعه داده؛ و در همه دعاوی، آن را نشانه وجود واقع می داند.

نکات توضیحی ماده 1322 قانون مدنی

اماره، به دو نوع قضایی و قانونی، قابل تقسیم است.

مصادیق و نمونه ها

قانونگذار، در قانون آیین دادرسی مدنی، امتناع منتسبٌ الیه سند از کتابت، انگشت زدن یا تصدیق مهر، اماره ای بر اعتبار سند مزبور تلقی نموده است.

قانونگذار در قانون تجارت، معاملات تاجر متوقف را، اماره ای مبنی بر فرار او از دیون خویش محسوب نموده؛ و در نتیجه چنین معاملاتی را، باطل دانسته است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 1322 قانون مدنی

1. امارات قانونی به اماراتی گفته می‌شود که قانون، آنها را به عنوان دلیلی بر امری قرار داده است.
2. امارات قانونی می‌توانند شامل مواردی باشند که در قوانین مختلف، مشخص و تصریح شده‌اند.
3. نمونه‌هایی از امارات قانونی در قانون مدنی ایران ذکر شده‌اند، مانند مواد ۳۵، ۱۰۹، ۱۱۰، ۱۱۵۸، ۱۱۵۹.
4. سایر قوانین نیز ممکن است امارات قانونی دیگری را بیان کنند.
5. امارات قانونی به عنوان ابزارهای قانونی برای اثبات موارد خاص به کار می‌روند.
6. هدف از تعیین امارات قانونی، ایجاد قطعیت و سادگی در فرآیند اثبات حقوقی است.
7. امارات قانونی ممکن است به طور مستقیم و صریح در متن قانون ذکر شده باشند.
8. تفسیر و کاربرد امارات قانونی می‌تواند به تسهیل در تفسیر قوانین و حل و فصل اختلافات کمک کند.

مقالات مرتبط

بررسی فقهی ـ حقوقی حکم غیابی