ماده ۲۷۰ قانون مجازات اسلامی

ماده ۲۷۰ قانون مجازات اسلامی: در صورتی که مکان نگهداری مال از کسی غصب شده باشد، نسبت به وی و کسانی که از طرف او حق دسترسی به آن مکان را دارند، حرز محسوب نمی‌شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۶۹ قانون مجازات اسلامی
• ماده ۲۷۱ قانون مجازات اسلامی

نکات تفسیری دکترین ماده 270 قانون مجازات اسلامی

در این مورد، حکم معافیت از حد، محدود به موردی است که مال از "حرز غصب شده"ربوده شود و نه از "حرز دیگری در داخل حرز غصب شده"بنابراین شاید بتوان عمل فردی که از حرز دیگری در داخل حرز غصب شده، سرقت می‌کند را مشمول عنوان سرقت حدی دانست.به عبارت دیگر حرزی که از مالک آن غصب شده‌است، نسبت به مالک آن حرمتی ندارد بنابراین در صورت ورود مالک ملک غصبی به مکان متعلق به خودش، نمی‌توان او را هاتک حرز و به تبع آن سارق مستحق حد دانست اما اگر اموال غاصب از درون حرز توسط مالک ربوده شود، سارق محسوب می‌شود و ممکن است به مجازات سرقت تعزیری محکوم شود.

در بحث حرز باید توجه داشت که عدم امکان ورود، یا عدم امکانِ مادی است یا عدم امکانِ قانونی است (یعنی قانونگذار اجازه ورود نمی‌دهد) که حرز در این ماده، در مفهوم دوم به کار رفته‌است و مالک می‌تواند وارد مکان متعلق به خودش شود، به همین دلیل ربودن مال توسط مالک در اینجا، سرقت حدی محسوب نشده‌است.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

فقها سقوط حد در حرز محسوب نشدن مکان نگهداری مال که از کسی غصب شده‌است، نسبت به آن فرد و افراد ماذون از جانب وی را مستند به قاعده درا کرده‌اند.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 270 قانون مجازات اسلامی

1. مکان غصبی نمی‌تواند به‌عنوان حرز (محل امن) در نظر گرفته شود.
2. افرادی که از مالک غصبی اجازه دسترسی دارند نیز نمی‌توانند آن مکان را حرز بدانند.
3. تعریف حرز در این ماده با مالکیت قانونی اماکن در ارتباط است.
4. این ماده نشان‌دهنده اهمیت مالکیت قانونی و مشروع برای ادعای حفاظت اموال است.