ماده ۲۳۱ قانون تجارت

نسخهٔ تاریخ ‏۵ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۲۲ توسط Keyhani (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)

قبول کننده حق نکول ندارد.

توضیح واژگان

نکول: امتناع از تأدیه مبلغ برات و حواله و … را، نکول گویند. (۱۴۷۰۱۵)

پیشینه

به موجب ماده ۲۹ قانون متحدالشکل ژنو، چنانچه براتگیر پیش از رد برات به دارنده آن، قبول خود را خط بزند؛ چنین رجوعی پذیرفته خواهد بود. (۴۵۸۰۶۲)

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قبولی برات، از قابلیت فسخ برخوردار نیست. (۴۵۸۰۶۱) بنابراین این ماده، دلالت بر مسئولیت قبول کننده برات دارد. (۱۹۱۳۸۳) یعنی براتگیر پس از قبول برات، دیگر نمی‌تواند در مقابل دارنده این سند، مدعی حق اقامه دعوای عدم مدیونیت، علیه براتکش گردد. چراکه «اصل عدم توجه ایرادات»، در روابط بین امضاکنندگان سند و دارنده آن، حاکم بوده؛ و ارتباطی به براتگیر ندارد. (۵۲۳۹۵۲) پس حتی در برات‌های بدون محل نیز، براتگیر نمی‌تواند از قبول خود عدول نماید. (۹۰۴۰۰۹)