وکلای دارای تابعیت خارجی
با توجه به مواد ۳۳ قانون آیین دادرسی مدنی و بند ۱ ماده ۱۰ لایحه قانونی استقلال کانون وکلای دادگستری، منظور از وکلای دارای تابعیت خارجی، اتباع بیگانه ای هستند که پروانه وکالت خود را از مقامات صلاحیتدار کشور خارجی دریافت کرده باشند.[۱]
مطابق ماده ۶۲۶ قانون آیین دادرسی کیفری (الحاقی ۱۳۹۳/۰۷/۰۸): «وکلای دارای تابعیت خارجی نمی‌توانند برای دفاع در دادگاه نظامی حاضر شوند، مگر اینکه در تعهدات بین‌المللی به این موضوع تصریح شده باشد.»
ممنوعیتی که در قسمت اول این ماده در مورد وکلای دارای تابعیت خارجی بیان شده‌است مطابق با اصل است چرا که منظور از قوانینی که شرایط مقرر برای وکلا را بیان می‌کند، قوانین ایران است فلذا اتباع بیگانه فقط در صورتی که در قوانین تصریح شده باشد می‌توانند به وکالت بپردازند.[۲]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278912
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278912