تعلیق موقت قانون
تعلیق موقت قانون (Suspension) به معنای معلق کردن اجرای قانون به دلایل خاص برای مدت زمان معین است.. معمولاً در قوانین اساسی، اصلی وجود دارد که برخی از حقوق و آزادی‌ها ممکن است در شرایط اضطراری مانند جنگ برای مدتی معلق بمانند. محدود کردن حقوق با تعلیق حقوق تفاوت دارد. طبق ماده ۱۲ کنوانسیون حقوق بشر، دولت‌ها می‌توانند در مواقعی که یک خطر عمومی و استثنایی موجودیت کشور را تهدید می‌کند، برخی از حقوق و آزادی‌ها را به‌طور موقت معلق کنند، البته باید موارد شکلی و ماهوی نیز رعایت شوند. در محدودیت، فقط بر آنها قیدهایی زده می‌شود؛ به‌عنوان مثال، تبلیغ فاشیسم منع می‌شود. همچنین در محدودیت به تمامیت یک حق نمی‌توان لطمه زد؛ اما در تعلیق، حق به‌طور موقت و کامل قابلیت اجرایی خود را از دست می‌دهد.[۱]
منابع
- ↑ فردین مرادخانی (1403)، اصول متروک در قانون اساسی (شناسایی یک مفهوم)، فصلنامه پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب، دوره 11، شماره 1 - شماره پیاپی 39