میانجیگری در دعاوی مدنی

میانجیگری در دعاوی مدنی عنوان پایان نامه ای است که توسط نادیا اسود، با راهنمایی عباس کریمی و با مشاوره حسن محسنی در سال ۱۳۹۲ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.

عنوان	میانجیگری در دعاوی مدنی
رشته	حقوق خصوصی
دانشجو	نادیا اسود
استاد راهنما	عباس کریمی
استاد مشاور	حسن محسنی
مقطع	کارشناسی ارشد
سال دفاع	۱۳۹۲
دانشگاه	دانشگاه تهران

چکیده

واژه میانجیگری به معنای واسطه گری و پادرمیانی است و میانجیگری مدنی به معنای اخص کلمه، یکی از طرق موثر جایگزین حل و فصل اختلافات م یباشد. این روش یکی از قدیم یترین طرق فصل خصومت در میان جوامع و قبایل بشری بوده که در ختم مسالمت آمیز و مبتنی بر رضایت اختلافات پیش آمده، تاثیر به سزایی داشته است، که امروزه نیز نه تنها جایگاه پیشین خود را حفظ نموده است، بلکه بیش از پیش در این حیطه وارد شده و حتی با استفاده از فناوری جدید و امکان استفاده از طرق ارتباطی نوین از جمله اینترنت، توانسته است جای اغلب رسیدگی های رسمی و غیر رسمی را بگیرد. موضوعی که باید به آن اشاره کرد، این است که اصول بنیادین دادرسی مانند محرمانگی و بی طرفی، توسط میانجی نیز باید رعایت شود و شخص میانجی از رعایت این اصول مستثنی نم یباشد چرا که اصول مذکور با حقوق طرفین اختلاف و همچنین اجرای عدالت، ارتباط کامل دارد. از علل عمده پیشرفت میانجیگری در دعاوی مدنی م یتوان به نقش میانجی یا شخص ب یطرف&#۵۹۴۳۰;شرکت کننده در دعوا اشاره نمودکه بیش از هر یک از ارکان دخیل در این روش، در نیل به نتیجه رضایت آمیز و موفقیت در میانجیگری موثر است به طوری که او به مثابه پایه و مبنای اجرای روش مذکور است. موضوعی که در بررسی میانجیگری قابل توجه است، لازم الاجرا نبودن نظر میانجی است. در روش مورد بحث، پس از صرف زمان و هزینه زیاد، تصمیم حاصله جنبه الزا مآوری نداشته و به عبارتی بدون توافق طرفین اختلاف، قابل اجرا نمی باشد که لازم است به این قسمت از موضوع، که به عبارتی مهمترین ب&#۵۹۴۲۵;عد آن است، توجه بیشتری شده و در خصوص نتیجه آن چاره ای اندیشیده شود.