۳۴٬۱۶۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اصل ۲۴ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:''' نشریات و [[مطبوعات]] در بیان مطالب آزادند مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا [[حقوق عمومی]] باشد. تفصیل آن را قانون معین می‌کند. | '''اصل ۲۴ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:''' نشریات و [[مطبوعات]] در بیان مطالب آزادند مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا [[حقوق عمومی]] باشد. تفصیل آن را [[قانون]] معین می‌کند. | ||
* [[اصل ۲۳ قانون اساسی|مشاهده اصل قبلی]] | * [[اصل ۲۳ قانون اساسی|مشاهده اصل قبلی]] | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
در [[اصل | در [[اصل ۲۰ متمم قانون اساسی مشروطه|قانون مشروطه (اصل بیستم متمم]]) آمده‌است: عامه مطبوعات غیر از کتب ضلال و مواد مضره به دین مبین آزاد و ممیزی در آن ممنوع است. به نظر شیخ فضل‌الله نوری به موجب این ماده بسیاری از انحرافات حلال شده‌است زیرا که فقط دو امر مستثنی شده و حال آنکه محرمات ضروریه بیش از اینهاست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران (جلد اول) (اصول و مبانی کلی نظام)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5157008|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=12}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
آزادی مطبوعات ارتباط وثیقی با حق آگاهی شهروندان دارد و مطبوعات به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای بیان اندیشه و عقیده در قوانین اساسی مورد شناسایی قرار گرفته و حقوق دست اندر کاران آنها تضمین شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کلیات حقوق اساسی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5137628|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=ویژه|چاپ=1}}</ref> از این اصل دو نکته به خوبی فهمیده می‌شود: نکته اول اینکه [[آزادی بیان]] در مطبوعات اصل است و حدود آن جنبه استثنایی دارد و نکته دوم اینکه | آزادی مطبوعات ارتباط وثیقی با حق آگاهی شهروندان دارد و مطبوعات به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای بیان اندیشه و عقیده در قوانین اساسی مورد شناسایی قرار گرفته و حقوق دست اندر کاران آنها تضمین شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کلیات حقوق اساسی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5137628|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=ویژه|چاپ=1}}</ref> از این اصل دو نکته به خوبی فهمیده می‌شود: نکته اول اینکه [[آزادی بیان]] در مطبوعات اصل است و حدود آن جنبه استثنایی دارد و نکته دوم اینکه قانونگذار عادی و دادرس و [[تفسیر قانون|مفسر قانون]] باید به چهره استثنایی حدود و آزادی‌های فردی توجه داشته باشد و هر جا تردیدی در میان بود بنا را بر [[آزادی]] بگذارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه مقالات گامی به سوی عدالت (جلد دوم) (نظریه‌ها، فلسفه حقوق کیفری، حقوق تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2965128|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=1}}</ref> بر اساس [[اصل حریت]]، آدمی در ابراز اندیشه و افکار خود و چاپ آنها و نشر آنها آزاد است اما پرهیز از دروغ، نشر باطل، ترویج [[منکر]]<nowiki/>ات و [[توهین|اهانت]] به فرد و جامعه و هر آنچه موجب تضعیف [[نظام جمهوری اسلامی ایران|نظام]] و [[امت اسلامی]] است، واجب است و ارتکاب آن [[حرمت|حرام]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ فقه (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2618652|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمود|نام خانوادگی۱=هاشمی شاهرودی|چاپ=3}}</ref> | ||
== انتقادات == | == انتقادات == | ||