ماده ۱۸۷ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

جایز در اصطلاح، وصف عقدی است که در آن، طرفین بدون وجود حق رجوع یا حق فسخ، حق بر هم زدن قرارداد را دارد.(29606)

ممکن است عقدی، نسبت به طرفین جایز باشد؛ مانند وکالت. برخی عقود هم، به یکی از طرفین جایز بوده؛ و نسبت به طرف دیگر لازم می باشد؛ نظیر کفالت(69445) و وکالت بلاعزل، که  نسبت به یکی از طرفین لازم و نسبت به طرف دیگر جایز است.(59595) همچنین عقد رهن، نسبت به راهن لازم بوده؛ و نسبت به مرتهن جایز است.(69156) و یا بیعی که در آن، مشتری مغبون شده؛ و درنتیجه، اختیار فسخ معامله را داشته باشد.(270990)

رهن، کفالت، نسبت به یکی از طرفین لازم بوده؛ و نسبت به طرف دیگر جایز هستند.(69445) (33275) (1076185)