ماده 14 قانون اجرای احکام مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ماده ۱۴ قانون اجرای احکام مدنی:''' در صورتی که حین اجرای [[حکم]] نسبت به [[دادورز]]ها (مأمورین اجرا) مقاومت یا سوء رفتاری شود می‌توانند حسب مورد از مأمورین [[شهربانی]]، [[ژاندارمری]] یا [[دژبانی]] برای اجرای حکم کمک بخواهند، مأمورین مزبور مکلف به انجام آن می‌باشند.
'''ماده ۱۴ قانون اجرای احکام مدنی:''' در صورتی که حین اجرای [[حکم]] نسبت به [[دادورز]]ها ([[مأمور اجرا|مأمورین اجرا]]) مقاومت یا سوءرفتاری شود می‌توانند حسب مورد از مأمورین [[شهربانی]]، [[ژاندارمری]] یا [[دژبانی]] برای اجرای حکم کمک بخواهند، مأمورین مزبور مکلف به انجام آن می‌باشند.


== مواد مرتبط ==
== مواد مرتبط ==
خط ۱۷: خط ۱۷:


== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
این ماده یکی از مواردی را که [[دادورز]] مجاز است از مأمورین دیگر تقاضای کمک نماید، بیان کرده‌است و آن عبارت است از این که ضمن اجرای [[حکم]] نسبت به [[دادورز]] ([[مأمور اجرا]]) مقاومت یا سوءرفتاری صورت گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح جامع قانون اجرای احکام مدنی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3903800|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=7}}</ref> با توجه به تصریح مادهٔ مذکور، مقاومت و سوء رفتار باید در حین اجرای [[حکم]] باشد نه قبل یا بعد از آن. البته، این به آن معنی نیست که اگر قبل از عزیمت دادورزها به محل اجرای [[حکم]] احساس شود نیروی کافی در اختیار نیست، نتوانند تقاضای نیروی بیشتری کنند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1235644|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> همچنین امکان تقاضای کمک از مأمورین نیروی انتظامی تنها منحصر به موردی نیست که دادورز مأمور اجرای [[حکم]] باشد، بلکه درصورتی که مأمورین نیروی انتظامی نیز مسئول اجرای حکم باشند، چنانچه با مقاومت و سوء رفتار [[محکوم‌علیه]] یا دیگران روبرو شوند، می‌توانند از همکاران خود استمداد کنند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح جامع قانون اجرای احکام مدنی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3903816|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=7}}</ref>
این ماده یکی از مواردی را که [[دادورز]] مجاز است از مأمورین دیگر تقاضای کمک نماید، بیان کرده‌است و آن عبارت است از این که ضمن اجرای [[حکم]] نسبت به [[دادورز]] ([[مأمور اجرا]]) مقاومت یا سوءرفتاری صورت گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح جامع قانون اجرای احکام مدنی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3903800|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=7}}</ref> با توجه به تصریح مادهٔ مذکور، مقاومت و سوء رفتار باید در حین اجرای [[حکم]] باشد نه قبل یا بعد از آن. البته، این به آن معنی نیست که اگر قبل از عزیمت دادورزها به محل اجرای [[حکم]] احساس شود نیروی کافی در اختیار نیست، نتوانند تقاضای نیروی بیشتری کنند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1235644|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> همچنین امکان تقاضای کمک از مأمورین نیروی انتظامی تنها منحصر به موردی نیست که دادورز مأمور اجرای [[حکم]] باشد، بلکه درصورتی که مأمورین نیروی انتظامی نیز مسئول اجرای حکم باشند، چنانچه با مقاومت و سوءرفتار [[محکوم‌علیه]] یا دیگران روبرو شوند، می‌توانند از همکاران خود استمداد کنند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح جامع قانون اجرای احکام مدنی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3903816|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=7}}</ref>


شایان ذکر است که رابطهٔ سوءرفتار و مقاومت از لحاظ منطقی، [[عموم خصوص مطلق]] است. مقاومت به معنای عدم تمکین در برابر دستورات دولتی است و مرتکب از نیروی فیزیکی برای ممانعت از اجرای [[حکم]] استفاده می‌کند؛ بنابراین، هر مقاومتی متضمن سوءرفتار از جانب مرتکب است. البته، در سوءرفتار، مرتکب ممکن است علاوه بر اینکه از اجرای [[حکم]] ممانعت نماید، به انحاء مختلف از جمله اهانت، جنجال آفرینی و … در روند اجرای [[حکم]] اخلال ایجاد کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1235652|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>
شایان ذکر است که رابطهٔ سوءرفتار و مقاومت از لحاظ منطقی، [[عموم خصوص مطلق]] است. مقاومت به معنای عدم تمکین در برابر دستورات دولتی است و مرتکب از نیروی فیزیکی برای ممانعت از اجرای [[حکم]] استفاده می‌کند؛ بنابراین، هر مقاومتی متضمن سوءرفتار از جانب مرتکب است. البته، در سوءرفتار، مرتکب ممکن است علاوه بر اینکه از اجرای [[حکم]] ممانعت نماید، به انحاء مختلف از جمله اهانت، جنجال آفرینی و … در روند اجرای [[حکم]] اخلال ایجاد کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1235652|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>