ماده ۱۸ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

۱- نام و نام خانوادگی، [[سمت]] و نشانی دقیق محل کار مأمور دولت در صورت امکان

[[خوانده]] یا طرف [[شکایت]] در [[دیوان عدالت اداری]] ممکن است مأمورین دولت یا واحدهای موضوع [[ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ماده ۱۰ قانون]] باشند. چنانچه طرف شکایت مأمورین دولتی باشد باید نام و نام خانوادگی مأمور دولتی [[مشتکی‌عنه]] و [[سمت]] او درج شود و چنانچه نشانی محل کار مأمور برای [[شاکی]] معلوم بوده نسبت به درج نشانی محل کار مأمور دولت اقدام می‌کند در غیر این صورت درج آن ضرورت ندارد و چنانچه طرف شکایت واحدهای دولتی باشد صرف درج نام و مشخصات واحد دولتی ضرورت دارد و درج نشانی ضرورتی ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4675356|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=مولابیگی|چاپ=1}}</ref>

[[قانونگذار]] در خصوص [[قائم مقام]] به ذکر نام و نام خانوادگی و [[اقامتگاه]] اکتفا کرده‌است حال آنکه [[قائم مقام]] خود شاکی بوده و به عنوان [[اصیل]] اقامه می‌نماید مانند [[ورثه|ورثه‌ای]] که بعد از [[مورث]] نسبت به تملک ملکی که طبق قاعده توارث از [[مورث]] خود به [[ارث]] برده‌است اعتراض کرده‌است. در این موارد شاکی هر چند قائم مقام است ولی به عنوان اصیل اقامه دعوا کرده‌است؛ لذا مشمول بند الف این ماده بوده و ذکر آن در بندهای دیگر با بند الف در تعارض می‌باشد ضمن این‌که با نمایندگان قانونی نیز سازگاری ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4675344|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=مولابیگی|چاپ=1}}</ref>