ماده 21 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده 21 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی''': انتقال [[مال]] به دیگری  به هر نحو به وسیله [[مدیون]] با انگیزه فرار از ادای [[دین]] به نحوی که باقیمانده اموال برای پرداخت دیون کافی نباشد، موجب [[حبس تعزیری]] یا جزای نقدی درجه شش یا جزای نقدی معادل نصف [[محکوم به|محکومٌ به]] یا هر دو مجازات می شود و در صورتی که [[منتقل الیه|منتقلٌ الیه]] نیز با علم به موضوع اقدام کرده باشد در [[حکم]] [[شریک جرم]] است. در این صورت عین آن مال و در صورت [[تلف]] یا انتقال، مثل یا قیمت آن از اموال انتقال گیرنده به عنوان [[جریمه]] اخذ و محکوم ٌبه از محل آن استیفا خواهد شد.

جریمه: به معنی تاوان یا [[وجه]] نقدی است که به عنوان [[مجازات]] از [[مجرم]] اخذ می‌شود و میزان آن را [[قانون]] معین می‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بایسته های قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی شرح و نقد قانون 1394|ترجمه=|جلد=|سال=1396|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6660456|صفحه=|نام۱=بهرام|نام خانوادگی۱=بهرامی|چاپ=6}}</ref>

الف: انتقال مال عیناً یا منفعتاً