۲۱٬۴۶۷
ویرایش
رای وحدت رویه شماره 848 دیوان عالی کشور درباره مرجع صالح رسیدگی به جرائم اشخاص فاقد کارت ضابط دادگستری: تفاوت میان نسخه‌ها
رای وحدت رویه شماره 848 دیوان عالی کشور درباره مرجع صالح رسیدگی به جرائم اشخاص فاقد کارت ضابط دادگستری (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۷
، ۹ ژوئیهبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''رای وحدت رویه شماره ۸۴۸ مورخ ۱۴۰۳/۳/۲۲ هیات عمومی دیوان عالی کشور درباره مرجع صالح رسیدگی به جرائم اشخاص فاقد کارت ضابط دادگستری''': قانونگذار به موجب [[ماده ۳۰ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۳۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]]، برای احراز عنوان [[ضابط دادگستری]] «وثاقت و مورد اعتماد بودن، فراگیری مهارت‌های لازم با گذراندن دوره‌های آموزشی زیر نظر مرجع قضایی و تحصیل کارت ویژه ضابطان» را مقرر کرده است، اما با توجه به قسمت اخیر ماده قانونی یاد شده که بیان می‌دارد: «اقدامات و تحقیقات اشخاص فاقد کارت دارای اعتبار نمی‌باشد»، چنین مستفاد می‌گردد که داشتن کارت صرفاً برای اعتباربخشی به گزارش ضابطان بوده است و تخلف از این مقررات، وفق [[ماده ۶۳ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۶۳]] همین قانون موجب خارج شدن آنان از مقام ضابط نمی‌شود. لذا چنانچه اشخاص مذکور در مقام ضابط دادگستری در ارتباط با [[جرم مشهود|جرائم مشهود]] یا در راستای اجرای دستور [[مقام قضایی]] مرتکب [[جرم|جرمی]] شوند، رسیدگی به جرم ارتکابی برابر [[ماده ۵۹۷ قانون آیین دادرسی کیفری]] و صلاحیت عام محاکم دادگستری، حسب مورد با [[دادگاه کیفری]] یا [[دادگاه بخش]] است . بنا به مراتب، رأی شعبه دوم دیوان عالی کشور که با این نظر انطباق دارد، با اکثریت آراء اعضای هیأت عمومی صحیح و قانونی تشخیص داده شد. این رأی طبق ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ با اصلاحات و الحاقات بعدی در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور، دادگاه‌ها و سایر مراجع اعم از قضایی و غیر آن لازم‌الاتباع است. | '''رای وحدت رویه شماره ۸۴۸ مورخ ۱۴۰۳/۳/۲۲ هیات عمومی دیوان عالی کشور درباره مرجع صالح رسیدگی به جرائم اشخاص فاقد کارت ضابط دادگستری''': قانونگذار به موجب [[ماده ۳۰ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۳۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]]، برای احراز عنوان [[ضابط دادگستری]] «وثاقت و مورد اعتماد بودن، فراگیری مهارت‌های لازم با گذراندن دوره‌های آموزشی زیر نظر مرجع قضایی و تحصیل کارت ویژه ضابطان» را مقرر کرده است، اما با توجه به قسمت اخیر ماده قانونی یاد شده که بیان می‌دارد: «اقدامات و تحقیقات اشخاص فاقد کارت دارای اعتبار نمی‌باشد»، چنین مستفاد می‌گردد که داشتن کارت صرفاً برای اعتباربخشی به گزارش ضابطان بوده است و تخلف از این مقررات، وفق [[ماده ۶۳ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۶۳]] همین قانون موجب خارج شدن آنان از مقام ضابط نمی‌شود. لذا چنانچه اشخاص مذکور در مقام ضابط دادگستری در ارتباط با [[جرم مشهود|جرائم مشهود]] یا در راستای اجرای دستور [[مقام قضایی]] مرتکب [[جرم|جرمی]] شوند، رسیدگی به جرم ارتکابی برابر [[ماده ۵۹۷ قانون آیین دادرسی کیفری]] و صلاحیت عام محاکم دادگستری، حسب مورد با [[دادگاه کیفری]] یا [[دادگاه بخش]] است . بنا به مراتب، رأی شعبه دوم دیوان عالی کشور که با این نظر انطباق دارد، با اکثریت آراء اعضای هیأت عمومی صحیح و قانونی تشخیص داده شد. این رأی طبق ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ با اصلاحات و الحاقات بعدی در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور، دادگاه‌ها و سایر مراجع اعم از قضایی و غیر آن لازم‌الاتباع است. | ||
*[[رای وحدت رویه شماره 849]] (بعدی) | |||
*[[رای وحدت رویه شماره 847]] (قبلی) | |||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||