ماده 166 قانون اجرای احکام مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۶۶ قانون اجرای احکام مدنی''': پنجاه درصد از [[حق اجرا]] طبق [[آیین‌نامه وزارت دادگستری]] به مصرف تهیه و بهبود وسائل لازم برای تسریع اجرای احکام و پاداش [[متصدیان اجرا]] می‌رسد و بقیه به [[حساب درآمد اختصاصی وزارت دادگستری]] منظور می‌گردد.

== مواد مرتبط ==

* [[ماده ۱۵۸ قانون اجرای احکام مدنی]]

* [[تبصره ۴۶ قانون بودجه سال ۱۳۵۹|تبصره‌های ۴۶]] و [[تبصره ۳۸ قانون بودجه سال ۱۳۵۹|۳۸ قانون بودجه سال ۱۳۵۹]]

* [[ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب ۱۳۷۳/۱۲/۲۸]]

== آیین نامه، بخش نامه و دستورالعمل های مرتبط ==

* [[بخشنامه شماره ۷/۴۷۹۵ مورخ ۱۳۵۹/۰۹/۰۴ وزارت دادگستری]]

* [[لایحه‌ی قانونی درآمدهای اختصاصی مصوب ۱۳۵۸/۰۹/۱۴]]

== توضیح واژگان ==

[[حق اجرا]]: حق اجرا عبارت است از [[حق|حقی]] که قانون به ازای خدمات اجرایی پیش‌بینی کرده‌است که پرداخت آن به عهدهٔ [[محکوم علیه|محکوم‌علیه]] و شخصی است که [[اجراییه|اجرائیه]] علیه او صادر شده‌است.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اجرای احکام مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1466276|صفحه=|نام۱=بهرام|نام خانوادگی۱=بهرامی|چاپ=3}}</ref> حق اجرا مشخص است و با توجه به این که پرونده مالی باشد یا غیرمالی متفاوت است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی و اجرای احکام مدنی (ویژه کارآموزان قضایی)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3933636|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=موحدیان|چاپ=1}}</ref> این حق در [[دعوای مالی|دعاوی مالی]] برابر ۵ درصد [[محکوم به|محکوم‌به]] یا نیم عشر و در [[دعوای غیرمالی|دعاوی غیرمالی]] از ده هزار ریال تا پنجاه هزار ریال به تشخیص [[دادگاه]] می‌باشد. لیکن در مورد [[احکام کیفری]] چنین حقی پیش‌بینی نشده‌است.<ref name=":0"/>

== فلسفه و مبانی نظری ==

در مورد هدف از وضع مادهٔ مذکور، چنین بیان شده‌است که به منظور انجام امر اجرا با سرعت و دقت و همچنین، با این هدف که مأمورین اجرا این کار را با میل و انگیزه انجام دهند؛ پیش‌بینی شده‌است که پنجاه درصد از حق اجرا به مصرف تهیه و بهبود وسایل لازم در تسریع اجرای احکام و پاداش متصدیان اجرا برسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (اجرای احکام مدنی)|ترجمه=|جلد=|سال=1378|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1220164|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=5}}</ref>

نظر به [[تبصره ۲۸ قانون بودجه سال ۱۳۵۸]]، [[لایحه‌ی قانونی درآمدهای اختصاصی مصوب ۱۳۵۸/۰۹/۱۴]] و [[بخشنامه شماره ۷/۴۷۹۵ مورخ ۱۳۵۹/۰۹/۰۴ وزارت دادگستری]]، قسمت اول [[ماده ۱۶۶ قانون اجرای احکام مدنی]]، به‌طور ضمنی [[نسخ قانون|نسخ]] شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اجرای احکام مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1467356|صفحه=|نام۱=بهرام|نام خانوادگی۱=بهرامی|چاپ=3}}</ref>

همچنین، اینطور بیان شده‌است که: «به موجب [[ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب ۱۳۷۳/۱۲/۲۸]] قوهٔ قضاییه موظف شده‌است کلیهٔ درآمدهای خدمات قضایی را به [[حساب درآمد عمومی دولت]] واریز نماید؛ بنابراین، حتی اگر [[ماده ۱۶۶ قانون اجرای احکام مدنی|ماده ۱۶۶ قانون اجرای احکام]] در قسمت مربوط قدرت اجرایی خود را تا سال ۱۳۷۳ حفظ کرده بود، از آن زمان به بعد به اعتبار [[ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب ۱۳۷۳/۱۲/۲۸|ماده ۳ قانون مورد استناد]] منسوخ بود؛ بنابراین، کلیهٔ درآمدها از جمله حق‌الاجرای مأخوذه از محکوم‌علیه باید به حساب درآمد عمومی واریز گردد و دایرهٔ اجرای احکام مدنی مجاز نمی‌باشد نیمی از وجوه وصولی بابت حق اجرا را به مصرف امور اجرای احکام برساند».<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح جامع قانون اجرای احکام مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1562680|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref>

{{هوش مصنوعی (ماده)}}

# پنجاه درصد از حق اجرا برای تهیه و بهبود وسائل لازم برای تسریع اجرای احکام استفاده می‌شود.

# آیین‌نامه وزارت دادگستری نحوه مصرف این حق اجرا را تعیین می‌کند.

# ماده به بهبود و تسریع در اجرای احکام توجه دارد.

== رویه های قضایی ==

نظریهٔ شمارهٔ ۷/۷۷۹۰ مورخ ۱۳۷۳/۱۱/۱۹ [[اداره حقوقی قوه قضاییه|ادارهٔ حقوقی قوهٔ قضاییه]]، بیان می‌دارد: «نظر به مندرجات [[لایحه قانونی راجع به درآمدهای اختصاصی مصوب ۱۳۵۸]] و [[تبصره ۴۶ قانون بودجه سال ۱۳۵۹|تبصره‌های ۴۶]] و [[تبصره ۳۸ قانون بودجه سال ۱۳۵۹|۳۸ قانون بودجه سال ۱۳۵۹]] و این که کلیهٔ درآمدهای اختصاصی غیر از آنچه در [[تبصره ۲۸ قانون بودجه سال ۱۳۵۸|تبصره ۲۸ قانون بودجه سال ۵۸]] استثنا شده‌است، می‌بایست به درآمدهای عمومی منتقل گردد و با توجه به این که حق‌الاجرا از [[مستثنیات دین]] نیست، لذا [[ماده ۱۶۶ قانون اجرای احکام مدنی]] از این حیث منتفی و منسوخ است و قابلیت اجرا ندارد».<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اجرای احکام مدنی در رویه قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2041020|صفحه=|نام۱=سیدمحمدرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=2}}</ref>

== منابع ==

{{پانویس|۲}}{{مواد قانون اجرای احکام مدنی}}

[[رده:حساب درآمد اختصاصی وزارت دادگستری]]

[[رده:محل مصرف حق اجرا]]