ماده ۳۰۷ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

ارتکاب [[جنایت]] در حال [[مستی]] و عدم تعادل روانی در اثر مصرف [[مواد مخدر]]، [[مواد روان‌ گردان|روان‌ گردان]] و مانند آنها، موجب [[قصاص]] است مگر اینکه ثابت شود بر اثر مستی و عدم تعادل روانی، مرتکب به کلی [[مسلوب‌ الاختیار]] بوده است که در این صورت، علاوه بر [[دیه]] به [[تعزیر|مجازات تعزیری]] مقرر در کتاب پنجم «تعزیرات» محکوم می‌ شود. لکن اگر ثابت شود که مرتکب قبلاً خود را برای چنین عملی مست کرده و یا [[علم]] داشته است که مستی و عدم تعادل روانی وی ولو نوعاً موجب ارتکاب آن جنایت یا نظیر آن از جانب او می‌ شود، جنایت، [[جنایت عمد|عمدی]] محسوب می‌ گردد.

== توضیح واژگان ==

فرد مست را در این ماده، می توان ناظر به کسی دانست که اگرچه الکل بر توانایی عقلی او تاثیر گذاشته است، اما بطور کلی آن را زایل ننموده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=350100|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=آقایی نیا|چاپ=5}}</ref>

== منابع ==

{{پانویس }}

[[رده:قصاص]]

[[رده:شرایط عمومی قصاص]]

[[رده:ارتکاب جنایت در حال مستی]]

[[رده:ارتکاب جنایت در حالت عدم تعادل روانی]]