۳۴٬۱۶۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شهود نباید پس از ادای شهادت بدون اذن دادگاه متفرق شوند. | '''ماده ۳۲۹ قانون آیین دادرسی کیفری:''' شهود نباید پس از ادای [[شهادت]] بدون [[اذن]] دادگاه متفرق شوند. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۲۸ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۳۲۸ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۳۰ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۳۳۰ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
مقصود از متفرق شدن شهود، خروج آن‌ها از دادگاه و | مقصود از متفرق شدن شهود، خروج آن‌ها از دادگاه و دادگستری است؛ لذا مقصود ممنوعیت جدا شدن شهود از یکدیگر نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=513368|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
در موارد اخذ شهادت انفرادی، دادگاه ممکن است پس از تحقیق از یکی از شهود، شاهد را از دادگاه خارج نموده و شاهد دیگر را فراخواند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=513372|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> مقصود ماده فوق این است که در چنین مواردی بعد از تحقیق انفرادی از هر شاهد آن‌ها نباید سالن یا دادگاه را ترک | در موارد اخذ شهادت انفرادی، دادگاه ممکن است پس از تحقیق از یکی از شهود، شاهد را از دادگاه خارج نموده و شاهد دیگر را فراخواند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=513372|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref>مقصود ماده فوق این است که در چنین مواردی بعد از تحقیق انفرادی از هر شاهد آن‌ها نباید سالن یا دادگاه را ترک کنند، چرا که ممکن است بعد از تحقیق از شاهد دیگر لزوم مراجعه به شهود پیشین احراز شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی کیفری در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=خط سوم|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=643756|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=حمیدرضا|نام خانوادگی۲=حاجی زاده|نام۳=یاسر|نام خانوادگی۳=متولی جعفرآبادی|چاپ=2}}</ref>همچنین گروهی دیگر علت این ماده را پیشگیری از [[تبانی]] شهود با یکدیگر یا اصحاب [[دعوی|دعوا]] می‌دانند، اما پرسش گروهی دیگر این است که این ممنوعیت در متفرق شدن تا چه زمانی به طول می‌انجامد؟ در قوانین سایر کشورها این مدت محدود به همان جلسه [[دادرسی]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد چهارم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=سازمان چاپ و انتشارات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2084476|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=آخوندی اصل|چاپ=2}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||