پرونده شخصیت در فرآیند کیفری ایران

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۵ توسط F sheykhi mohamadi (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''''پرونده شخصیت در فرآیند کیفری ایران''''' نام کتابی است نوشته ابراهیم ابراهیمی که به همت انتشارات فکرسازان به چاپ رسیده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=پرونده شخصیت در فرآیند کیفری ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

پرونده شخصیت در فرآیند کیفری ایران نام کتابی است نوشته ابراهیم ابراهیمی که به همت انتشارات فکرسازان به چاپ رسیده است.[۱]

محتوای کتاب

کتاب پرونده شخصیت در فرآیند کیفری ایران تالیف ابراهیم ابراهیمی در 2 بخش تدوین گردیده است.

نویسنده در بخش اول، مفاهیم، مبانی نظری و تاریخچه پرونده شخصیت را مورد بررسی قرار داده و در بخش دوم جایگاه پرونده شناسایی شخصیت در فرآیند کیفری را تبیین می کنند. در این بخش مباحثی مانند: ضرورت پرونده شناسایی شخصیت در مراحل مختلف رسیدگی کیفری (قبل اجرای حکم)، اجرای حکم با توجه به شخصیت بزهکار و ... مورد مطالعه قرار گرفته است.

بخشی از کتاب

پرونده شخصيت از دستاوردهاى جرم شناسی و ابزار مفیدی است در دست دادرس كه با ارائه ويژگى هاى شخصيتى بزهكار مى تواند در امر صدور حكم نسبت به مجازات هاى تكميلى و تتميمى موثر واقع گردد. از لحاظ تاريخى برونده شخصيت به دهه هاى پايانى قرن نوزدهم وبيشگامان مكتب تحققى باز مى گردد و مربوط به جرم شناسى بالينى است.

مفهوم پايه جرم شناسى بالينى «حالت خطرناك» است يعنى «حالتى كه بر اثر اقتران عوامل جرم زا و تاثير آن در شخص معين او را در مظان ارتكاب جرم قرار مى دهد.» پيروان مكتب تحققى معتقد بودند، مجازات نه بر حسب بزه ارتكابى بلكه با توجه به شخصيت مجرم و حالت خطرناكى كه از خود بروز مى دهد و متناسب با خطرى كه براى جامعه ايجاد مى كند بايد تعيين گردد. با ظهور انديشه هاى دفاع اجتماعى نوين ضرورت اتخاذ سياستى نوين به منظور بازسازى اجتماعى بزهكار و جلوگيرى از تكرار جرم وى مورد توجه قرار گرفت. اين انديشه ها كه علاقه مند به حمايت از انسان وشکوفایی ارزش های انسانی هستند، تاثيري عمیق بر قوانین کیفری داشته است؛ از جمله یکی از ابداعات مهم دفاع اجتماعى تشكيل «پرونده شخصيت» در كنار يرونده قضایی است. از ديدگاه اين انديشه ها عمده ترين هدف از اجزاى مجازات و اقدامات تامينى، اصلاح و باز پروری و دوباره اجتماعى كردن بزهكار است و اين امر ممكن نيست مگر از طريق مطالعه و شناخت شخصيت بزهكار كه تشكيل «پرونده شخصيت» امكان اتخاذ تدابير متناسب با شخصيت بزهكار و امكان بازپرورى وى را فراهم مى سازد. عليرغم تحول كيفر شناسى وجنبش بازگشت به كيفر در كشورهاى غربى كه منجر به تغيير رويكرد بالينى به فرهنگ جديد كنترل جرم گرديده است، در اين رويكرد نيز بازپرورى بزهكاران در برخى اشكال آن و به صورت داوطلبانه مورد يذيرش است.[۲]

منابع

  1. ابراهیم ابراهیمی. پرونده شخصیت در فرآیند کیفری ایران. چاپ 1. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651216
  2. ابراهیم ابراهیمی. پرونده شخصیت در فرآیند کیفری ایران. چاپ 1. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651220