ماده ۴۴۰ قانون مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۳۷ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

خیار تدلیس بعد از علم به آن، فوری است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

عرف، ملاک تعیین فوریت خیار تدلیس است.[۱]

اگر فریب خورده، پس از آگاهی از وجود خیار تدلیس، فوراً حق خود را اعمال ننماید؛ دیگر نمی تواند به خیار مزبور استناد نماید.[۲]

دررابطه با خیار تدلیس، اگر صاحب خیار، پس از آگاهی از حق فسخ، فوراً و یا در زمانی کوتاه، نسبت به اعمال خیار مزبور اقدام ننماید؛ دراینصورت مرور زمان، موجب زوال حق فسخ او می گردد.[۳] و اگر فریب خورده، پس از آگاهی از تدلیس، در اولین فرصت، نسبت به اعمال حق فسخ خود اقدام ننماید؛ دراینصورت پنین تأخیری را، باید دال بر زوال حق فسخ وی، و دلیل پایبندی بر عقد مزبور دانست.[۴]

منابع

  1. سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد اول) (در اموال، مالکیت، حق انتفاع، حق ارتفاق، تعهدات بطور کلی، بیع و معاوضه). چاپ 17. اسلامیه، 1375.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 529932
  2. مهدی شهیدی. حقوق مدنی (جلد ششم) عقود معین (1) (بیع، معاوضه، اجاره، جعاله، قرض، صلح). چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 254896
  3. یداله بازگیر. قانون مدنی در آیینه آرای دیوانعالی کشور (در خیارات و احکام راجع به آن) (مواد 396 الی 465). چاپ 2. فردوسی، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 70296
  4. اسداله لطفی. سلسله مباحث فقهی حقوقی (جلد اول) (عقد بیع). چاپ 1. خرسندی، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3054304