ماده ۲ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان

نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۰ توسط راحله تخت روان (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ماده 2 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان: تمام افرادی كه به سن هجده سال تمام شمسی نرسيده‏ اند، مشمول اين قانون می ‏باشند.

نکات توضیحی

همانگونه که از نام قانون حمایت از اطفال و نوجوانان بر می آید هدف از تصویب این قانون، حمایت از اطفال و نوجوانان است.[۱] ماده 1 این قانون، طفل و نوجوان را تعریف کرده است. بر اساس این ماده، طفل کسی است که به سن بلوغ شرعی نرسيده است و نوجوان نیز هر فرد زير هجده ‌سال كامل شمسی است كه به سن بلوغ شرعی رسيده است.[۲] بنابراین دختران 9 تا 18 سال و پسران 15 تا 18 سال، نوجوان محسوب می شوند.[۳] ماده 2 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان نیز دامنه و محدوده شمول این قانون را تعیین می کند که شامل هر دو عنوان طفل و نوجوان یعنی هر فرد بالغ زیر 18 سال، می شود.[۱]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ حسین زند. حمایت از داده ها در حقوق موضوعه ایران. چاپ 1. شرکت سهامی انتشار، 1401.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6652016
  2. ماده 1 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
  3. محمد مصدق. شرح قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 با رویکرد کاربردی (چاپ چهارم). چاپ 4. جنگل، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4336664