ماده ۳۰ قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی مصوب ۱۳۶۲

انتخاب شوندگان هنگام ثبت نام باید دارای شرایط زیر باشند :

1 - اعتقاد و التزام عملی به اسلام .

2 - تابعیت کشور جمهوری اسلامی ایران .

3 - اعتقاد و التزام عملی به نظام جمهوری اسلامی ایران .

4 - ابراز وفاداری به قانون اساسی .

5 - سواد خواندن و نوشتن بقدر کافی .

6 - سلامت جسمی در حد برخورداری از نعمت بینائی ، شنوائی و گویائی .

7 - حداقل سن 26 سال تمام و حداکثر 75 سال تمام .

تبصره - داوطلبان نمایندگی اقلیتهای دینی مصرح در قانون اساسی از شرایط مذکور در بند یک مستثنی بوده و باید در دین خود ثابت العقیده باشند .

پیشینه

‌ماده 5 نظامنامه انتخابات اصنافی ‌مجلس شورای ملی که اولین قانون انتخاباتی در ایران بوده، شرایط انتخاب شوندگان را به نحو سلبی و چنین بیان کرده است: «اشخاصی که از انتخاب شدن محروم هستند اولاً طایفه اناثیه (زنان) ثانیاً تبعه خارجه ثالثاً اهل نظام بری و بحری که مشغول خدمتند رابعاً‌ ورشکسته به تقصیر خامساً مرتکبین به قتل و سرقت و مقصرین و آنهایی که مجازات قانونی اسلامی دیده‌اند و متهمین به قتل و سرقت و غیره که شرعاً‌ رفع تهمت از خود نکرده باشند سادساً آنهایی که سنشان از سی سال کمتر باشد سابعاً اشخاصی که معرف به فساد عقیده هستند و متظاهر به فسق».

در قانون انتخابات بعدی که نظامنامه انتخابات دو درجه نام داشت، ‌ماده ۷ آن شرایط انتخاب شوندگان را به شیوه ایجابی بیان کرده است - «انتخاب‌شوندگان باید دارای صفات و مقامات ذیل باشند:

۱ - متدین به دین حضرت محمد ابن عبدالله (ص) باشند مگر نمایندگان ملل مسیحی و زرتشتی و یهود که آنها هم باید در دین خود ثابت‌العقیده‌ باشند.

۲ - تبعه ایران باشند.

۳ - لااقل خط و سواد فارسی به اندازه کافی داشته باشند.

۴ - معروفیت محلی داشته باشند.

۵ - در امور مملکتی با بصیرت باشند.

۶ - معروف به امانت و درستکاری باشند.

۷ - سن آنها کمتر از سی و زیاده از هفتاد سال نباشد.»

سپس در ماده 6 قانون انتخابات مجلس شورای ملی مصوب 1290، شرایط انتخاب شوندگان مشابه بالا و با حذف بند 5 (در امور مملکتی با بصیرت باشند) بیان می‌گردد.