ماده 7 قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی مصوب 1362
انتخابات بصورت مستقیم و عمومی و با رأی مخفی خواهد بود .
پیشینه
در اولین انتخابات ایران، مطابق ماده 1 نظامنامه انتخابات اصنافی مجلس شورای ملی: «انتخاب‌کنندگان ملت در ممالک محروسه ایران از ایالات و ولایات باید از طبقات ذیل باشند: شاهزادگان و قاجاریه، علما و طلاب، اعیان و اشراف، تجار، ملاکین و فلاحین، اصناف». بنابراین این انتخابات صرفا مختص این بخش از جامعه ایران بود. همچنین مطابق ماده 27 این قانون: «... رابعاً هر یک از انتخاب‌کنندگان باید در خارج مجلس رأی خود را در آن ورقه نوشته سربسته به دست یک نفر از اعضای انجمن مذکوره که معین خواهد شد بدهد.» که همان رای‌گیری مخفی را بیان می‌کند.
در قانون بعدی، ماده ۴ نظامنامه انتخابات دو درجه، شرایط قانون بالا را حذف کرده و به جای آن، درآمد و میزان مالیات را شرط رای دهی قرار می‌دهد: «انتخاب‌کنندگان اشخاصی خواهند بود که دارای شرایط ذیل باشند: ... ۴ - لااقل دارای دویست و پنجاه تومان علاقه ملکی یا ده تومان مالیات بده باشند یا پنجاه تومان عایدی سالیانه داشته و یا تحصیل کرده باشند». همچنین شرایط رای مخفی در ماده 35 این قانون بدین صورت تغییر یافته: «دادن رأی باید مخفی باشد و از این جهت باید دارنده تعرفه قبل از دخول به مجلس انتخاب اسم یک یا چند نفر منتخبین خود را مطابق عده‌ای که اعلام شده است روی کاغذ سفید بی‌نشان نوشته لوله کرده با خود داشته باشد».
نهایتا در ماده 3 قانون انتخابات مجلس شورای ملی مصوب 1290، شرط مالی نیز حذف شده و از اینجا انتخابات به شکل عمومی برگزار می‌گردد. ماده 13 این قانون نیز بیان می‌دارد: «انتخاب نمایندگان مجلس شورای ملی در کلیه مملکت ایران به طور یک درجه و مستقیم است».