ماده یک قانون بیمه بیکاری
ماده ۱ قانون بیمه بیکاری: کلیه مشمولین قانون تأمین اجتماعی که تابع قوانین کار و کار کشاورزی هستند مشمول مقررات این قانون میباشند.
تبصره - گروه های زیر از شمول مقررات این قانون مستثنی هستند:
۱ - بازنشستگان و ازکارافتادگان کلی.
۲ - صاحبان حرف و مشاغل آزاد و بیمهشدگان اختیاری.
۳ - اتباع خارجی.
توضیح واژگان
بیکاری: در تعریف کلی از بیکاری می توان آن را عبارت از عدم اشتغال مستمر به کار فرد به دلیل عدم امکان اشتغال دانست. به عبارت دیگر بیکاری عبارت است از کار نکردن شخص به دلایل خارج از اختیار وی[۱]
نکات توضیحی
بیکاری با سایر خطرات اجتماعی مثل بیماری، از کار افتادگی، بازنشستگی و... متفاوت است زیرا وضعیت اقتصادی جامعه ، عامل اصلی بیکاری شمره می شود. [۱] افزون بر این کارگرانی که اقدام به اعتصاب می کنند نیز به علت داشتن اراده در بیکار خود، مشمول دریافت مزایای بیکاری نمی شوند در عین حال کارگرانی که با اعتصاب همراهی نکرده اند و در عین حال به علت آن بیکار شده اند می توانند مزایای بیکاری را مطالبه نمایند. [۲] همچنین شایان ذکر است که مزایای بیکاری شخص بیکار با رسیدن به سن بازنشستگی قطع می شود.[۳]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ فصلنامه پژوهشی علوم انسانی (الهیات و حقوق) شماره 9 و 10 پاییز و زمستان 1382. دانشگاه علوم اسلامی رضوی، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1233672
- ↑ فراز فیروزی مندی و سمیره احمدی. تأمین اجتماعی مقدمه ای بر اصول اساسی. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4740380
- ↑ فراز فیروزی مندی و سمیره احمدی. تأمین اجتماعی مقدمه ای بر اصول اساسی. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4740500