ماده ۲۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۰۵ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «چنانچه رأی دادگاه راجع به ماهیت دعوا و قاطع آن به طور جزیی یا کلی باشد، حکم، و...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

چنانچه رأی دادگاه راجع به ماهیت دعوا و قاطع آن به طور جزیی یا کلی باشد، حکم، و در غیر این صورت قرار نامیده می شود.

توضیح واژگان

حکم : در صورتی که رای دادگاه راجع به ماهیت دعوا بوده و قاطع باشد حکم نامیده می شود.143346

قرار : در صورتی که رای دادگاه یکی از ویژگی های ( راجع به ماهیت دعوا و قاطع بودن ) نداشته باشد قرار است 143346

محکوم له :« شخصی است حقیقی یا حقوقی که در نتیجه حکم دادگاه با تکیه بر قانون و قوای دولتی در صدد رسیدن به مورد و موضوع حکم صادره خواهد بود »1126819

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

تصمیمات دادگاه ها به دو دسته کلی اداری و قضایی تقسیم می شود ، تصمیمات دادگاه که به منظور رفع ترافع اتخاذ می شود را رای می نامند ، آرایی که مروبط به ماهیت دعوا بوده و قاطع آن به طور کلی یا جزیی باشند را حکم می نامند و درصورت نبودهر یک از ویژگی های یاد شده تضمیم قضایی قرار نامیده می شود.536653

قاطع بودن رای بدین مفهوم است که رای صادره موجب خاتمه دعوا و فصل خصومت میان طرفین باشد که در این فرض دادرس از رسیدگی فارغ شده و اصولا اجازه دخالت در حکم صادره را ندارد .566059

قرارهایی مانند کارشناسی ، استماع شهادت شهود تحقیقات محلی یو معاینه محلی از آرایی است که در ماهیت دعوا صادر می شود اما قاطع آن نیست.1124764

مصادیق و نمونه ها

قرارهایی مانند کارشناسی ، استماع شهادت شهود تحقیقات محلی یو معاینه محلی از آرایی است که در ماهیت دعوا صادر می شود اما قاطع آن نیست.1124764