ماده ۳۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۳۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی: دستور موقت پس ازابلاغ قابل اجراست و نظر به فوریت کار، دادگاه می‌تواند مقرر دارد که قبل از ابلاغ اجراء شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

ابلاغ: در لغت به معنای رسانیدن آمده و مفهوم اصطلاحی آن مطلع ساختن مخاطب از مقاد اوراق قضایی با تشریفات قانونی می‌باشد.

پیشینه

در حقوق انگلستان اصل بر ابلاغ درخواست صدور یک قرار به مخاطب آن می‌باشد و در هر صورت، قرار انسداد صرفنظر از این که به صورت غیابی یا حضوری صادر شده باشد، به محض صدور مؤثر در موضوع می‌باشد اما در مورد مسئولیت خوانده و اشخاص ثالث نسبت به اجرای قرار صادره تنها بعد از ابلاغ مسئول می‌باشند.

این ماده در قانون آیین دادرسی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته اما مشابه آن ذیل ماده ۷۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ بیان شده بود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

در مورد تأمین خواسته و دستور موقت قانون اجازه اجرای آن‌ها پیش از ابلاغ را به دادگاه داده‌است که این امر استثنایی بر قاعده کلی اجرا پس از ابلاغ می‌باشد.

در قانون در مورد قاصله بین روز ابلاغ و روز جلسه سوت کرده و حدی برای آن معین نکرده‌است لذا دادگاه می‌تواند طرف مقابل را ظرف چند ساعت احضار نماید.

قوریت مقرر در این ماده همان فوریت ماده ۳۱۰ قانون آیین دادرسی مدنی نیست چرا که فوریت مقرر در ماده ۳۱۰ پیش از صدور قرار احراز شده‌است.

با توجه به این ماده قرار دستور موقت باید ابلاغ شود و لذا این قرار باید پاکنویس شده و به صورت دادنامه تنظیم گردد. اجرای دستور موقت نیازی به صدور اجرائیه نخواهد داشت.

رویه های قضایی

• رای دادگاه درباره اعتراض از آراء هیأت های حل اختلاف کارگر و کارفرما (دادنامه شماره ۹۱۰۹۹۷۰۲۷۰۱۰۱۲۳۵)