ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی مدنی: هزینه دادرسی عبارتست از:

1. هزینه برگهایی که به دادگاه تقدیم می‌شود.
2. هزینه قرارها و احکام دادگاه.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

هزینه حکم: هزینه ای است که مدعی بابت صدور حکم دادگاه باید بپردازد.

پیشینه

در قانون آیین دادرسی مدنی سابق هزینه‌هایی که شخص باید در مقام دادخواهی پرداخت نماید، تحت دو عنوان «هزینه دادرسی» و «هزینه دفتر» مورد بحث بود؛ اما در قانون جدید آیین دادرسی مدنی کلیه هزینه‌ها تحت عنوان هزینه دادرسی مورد بحث واقع شده‌است.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

هزینه دادرسی اعم از هزینهٔ حکم یا قرار، هزینه برگهایی که به دادگاه داده می‌شود، حق الوکاله وکیل، هزینه تحقیقات محلی و معاینه محل و هزینه کارشناس می‌باشد. البته به موجب ماده ۳ قانون وصول برخی درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین هزینه دادرسی به مفهموم عام بهای ورقه دادخواست، هزینه دادخواست، هزینه تطبیق اوراق با اصل آن‌ها و هزینه دادرسی به معنای خاص است. از این هزینه‌ها، هزینهٔ دادرسی بدواً به عهده خواهان است و باید پرداخت شود و هزینه‌های ناشی از دفاع از جانب خوانده به عهده وی می‌باشد.

رویه های قضایی

• رای وحدت رویه شماره 45 مورخ 1345/02/28 هیات عمومی دیوان عالی کشور (پرداخت هزینه دادرسی)
• رای دادگاه درباره آثار انتقال طلب (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۱۳۰۰۰۰۲)
• رای دادگاه درباره ابطال سند رسمی به موجب سند عادی (دادنامه شماره ۹۶۰۹۹۷۰۲۲۲۹۰۰۱۲۱)
• رای دادگاه درباره اعتبار مبایعه نامه فاقد کد رهگیری (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۲۳۳۰۰۰۵۲)
• نظریه شماره 7/1400/344 مورخ 1400/05/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره طرح دعوی با اسباب مختلف تحت عنوان یک خواسته