ماده ۶۰۷ قانون مدنی

نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۲ توسط Keyhani (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «ودیعه عقدی است که به موجب آن یک نفر مال خود را به دیگری می‌سپارد برای آن که آن...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ودیعه عقدی است که به موجب آن یک نفر مال خود را به دیگری می‌سپارد برای آن که آن را مجاناً نگاه دارد. ودیعه‌گذار مودع و ودیعه‌گیر را مستودع یا امین می‌گویند.

توضیح واژگان

ودیعه: اخذ نایب برای مراقبت از مال را، ودیعه گویند.(195142)

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مستودع ضامن تلف مال امانی نیست. مگر درمورد تعدی و تفریط.(85462)

برخلاف ظاهر این ماده، ودیعه را نمی توان از عقود عینی محسوب نمود. زیرا با استناد به مفاد ماده 191 قانون مدنی، و نیز با استقرا در شرایط عقود مختلف در همان قانون، چنین استنباط می گردد که در حقوق ایران، اصل "رضایی بودن عقود" حاکم بوده؛ و دررابطه با هر قراردادی که قبض، شرط صحت آن است؛ نیاز به تصریح قانونگذار وجود دارد.(663580)

در تحقق ودیعه به معنای اخص، وقوع ایجاب و قبول به وسیله لفظ الزامی است.(32000)

مستندات فقهی

آیه 58 سوره نساء " إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَىٰ أَهْلِهَا ..."، و آیه 283 سوره بقره "... فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ ..." و نیز آیه 75 سوره آل عمران " وَمِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ بِقِنْطَارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَمِنْهُمْ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لَا يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلَّا مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَائِمًا"، را می توان به عنوان مستن شرعی ودیعه، مورد استناد قرار داد.(36717)

رویه های قضایی

به موجب نظریه مشورتی شماره 5510 مورخه 27/7/1383 اداره حقوقی قوه قضاییه، ودیعه قراردادی عینی بوده؛ و جهت اعتبار آن، قبض شرط است.(1373803)

مصادیق و نمونه ها

عقد انبار رسمی، ودیعه محسوب می گردد.(84071)