اعزام دانشجو به خارج از کشور

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۲ توسط Nastaran aghaee (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «به منظور کمک به تأمین نیروی انسانی متعهد متخصص مورد نیاز کشور و شناخت نوآوریهای علمی دنیا و آشنایی با آخرین تجربیات کشورهای خارجی در زمینه های مختلف علمی، فنی و تخصصی، وزارت فرهنگ و آموزش عالی که در این قانون وزارت نامیده می شود، اقدام به '''اع...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

به منظور کمک به تأمین نیروی انسانی متعهد متخصص مورد نیاز کشور و شناخت نوآوریهای علمی دنیا و آشنایی با آخرین تجربیات کشورهای خارجی در زمینه های مختلف علمی، فنی و تخصصی، وزارت فرهنگ و آموزش عالی که در این قانون وزارت نامیده می شود، اقدام به اعزام دانشجو به خارج از کشور مینماید.[۱] اعزام دانشجویانی که دارای مدرک تحصیلی لیسانس و بالاتر هستند با در نظر گرفتن ظرفیت دانشگاههای کشور و امکانات ارزی، رشته های مورد نیاز و کاملا ضروری و با رعایت مفاد ماده (۱۸) قانون گذرنامه مصوب ۱۰ /۱۲ /۱۳۵۱ و اصلاحیه مصوب ۲۳ /۵ /۱۳۷۰ صورت خواهد گرفت.[۲] وزارت نیز موظف است هر سال رأسا تعدادی از فارغ التحصیلان را که دارای مدرک لیسانس یا بالاتر میباشند به عنوان بورسیه برای کسب تخصصهای لازم در رشته های ضروری، بخارج از کشور اعزام کند. همچنین اعزام بورسیه های وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی دیگر که تحصیلات یا تحقیقاتشان منجر به اخذ مدرک دانشگاهی میشود، با توجه به ضوابط این قانون و لزوم اخذ تخصص در رشته های ضروری از طریق وزارت صورت میگیرد.[۳]

وزارت هر سال یکبار این موارد را تعیین خواهد کرد. در شرایط مساوی اولویت با داوطلبان متأهل می باشد.گفتنی است اعزام شوندگان باید دارای شرایط زیر باشند:

الف – ایمان و اعتقاد به اسلام، نظام جمهوری اسلامی، قانون اساسی و ولایت فقیه.

ب – تقوا، که نشانه آن انجام واجبات و اجتناب از محرمات است.

ج – عدم وابستگی به احزاب و گروههای ملحد و محارب.

اقلیتهای دینی مصرح در قانون اساسی، از شرط ایمان و اعتقاد به اسلام مستثنی هستند.[۴]

انتخاب داوطلبان

انتخاب داوطلبان به صورت زیر انجام می گیرد:

الف – صلاحیت علمی افراد بر اساس سوابق دانشگاهی متقاضی و آزمون علمی تعیین می شود چنانچه تعداد داوطلب بیش از تعداد مورد نیاز باشد اولویت افراد بر حسب صلاحیت علمی خواهد بود.

ب – صلاحیت اخلاقی داوطلبان با توجه به مقررات ماده ۲ توسط یک هیأت بررسی صلاحیت اخلاقی مورد بررسی قرار می گیرد.[۵]

منابع