ماده ۵۲ قانون دریایی ایران مصوب ۱۳۴۳

تعاریف

اصطلاحاتی که در این فصل بکار رفته دارای معانی زیر است :

1 ) متصدی باربری - متصدی باربری بطور کلی بمالک یا اجاره کننده کشتی که با فرستنده بار قرارداد باربری منعقد کرده است اطلاق می شود .

2 ) قرارداد باربری - قرارداد باربری فقط قراردادی است که بر اساس بارنامه دریائی یا اسناد مشابه دیگری که برای حمل و نقل کالا از طریق دریا است منعقد شود و نیز هر بارنامه دریائی یا اسناد مشابه دیگری که باستناد قرارداد اجاره کشتی رابطه بین متصدی باربری و دارنده بارنامه یا سند مذکور را از زمان صدور تعیین نماید قرارداد باربری تلقی میگردد .

3 ) بار - بار شامل هرگونه محموله اعم از اموال و اشیاء و هر کالای دیگر میباشد باستثناء حیوانات زنده و بارهائیکه بر طبق مفاد قرارداد باربری باید روی عرشه کشتی حمل شود و عملا هم بدینترتیب حمل شده باشد .

4 ) کشتی - کشتی بهر وسیله ای اطلاق میشود که برای حمل بار در دریا بکار رود .

5 ) فرستنده بار - فرستنده بار شخصی است که با متصدی باربری قرارداد باربری تنظیم مینماید و بار را برای حمل بکشتی تحویل میدهد .

6 ) تحویل گیرنده - تحویل گیرنده شخصی است که بموجب بارنامه حق دریافت بار را دارد .

7 ) بارنامه دریائی - بارنامه دریائی سندیست که مشخصات کامل بار در آن قید و توسط فرمانده کشتی یا کسی که از طرف او برای این منظور تعیین شده امضاء گردد و بموجب آن تعهد شود بار توسط کشتی بمقصد حمل و بتحویل گیرنده داده شود .

بارنامه دریائی یا اسناد مشابه آن بمنزله رسید دریافت بار است .

8 ) مدت حمل - از زمانیکه بار در کشتی بارگیری شده تا زمانیکه از کشتی تخلیه گردد مدت حمل محسوب میشود .

9 ) بارگیری و تخلیه - بارگیری بطور معمول از زمانی شروع میشود که چنگال جرثقیل باری را که فرستنده آماده بارگیری کرده است بمنظور بارگیری در کشتی از اسکله یا بارانداز یا وسائل باربری که بدین منظور مورد استفاده قرار گیرد گرفته و بلند نماید و تخلیه زمانی خاتمه می یابد که چنگال جرثقیل بار را در اسکله و یا بارانداز یا وسایل باربری که بدین منظور مورد استفاده قرار گرفته فرود آورد .