ماده ۳۸ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۴ توسط Wikihagh admin (بحث | مشارکت‌ها) (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 38 قانون مجازات اسلامی مصوب 1370 را به ماده ۳۸ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰ منتقل کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

(منسوخه 27/02/1377)- هرکس برای بار اول به علت ارتکاب جرمی به مجازات حبس محکوم شده باشد و نصف مجازات را گذرانده باشد دادگاه صادرکننده دادنامه محکومیت قطعی می تواند درصورت وجود شرایط زیر حکم به آزادی مشروط صادر نماید :


1 - هرگاه در مدت اجرای مجازات مستمرا حسن اخلاق نشان داده باشد .


2 - هرگاه از اوضاع و احوال محکوم پیش بینی شود که پس از آزادی دیگر مرتکب جرمی نخواهد شد .


3 - هرگاه تا آنجا که استطاعت دارد ضرر و زیانی که مورد حکم دادگاه یا مورد موافقت مدعی خصوصی واقع شده بپردازد یا قرار پرداخت آن را بدهد و در مجازات حبس توام با جزای نقدی مبلغ مزبور را بپردازد یا با موافقت رئیس حوزه قضایی ترتیبی برای پرداخت داده شده باشد .

تبصره 1 (منسوخه 27/02/1377)- مراتب مذکور در بندهای ( 1 ) و ( 2 ) باید مورد تأیید رییس زندان محل گذران محکومیت و قاضی ناظر زندان یا رئیس حوزه قضایی محل قرار گیرد و مراتب مذکور در بند ( 3 ) باید به تأیید قاضی مجری حکم برسد .

تبصره 2 (منسوخه 27/02/1377)- درصورت انحلال دادگاه صادرکننده حکم ، صدور حکم آزادی مشروط از اختیارات دادگاه جانشین است .

تبصره 3 (منسوخه 27/02/1377)- دادگاه ترتیبات و شرایطی را که فرد محکوم باید در مدت آزادی مشروط رعایت کند ازقبیل سکونت درمحل معین یا خودداری از سکونت در محل معین یا خودداری از اشتغال به شغل خاص یا معرفی نوبه ای خود به مراکز تعیین شده و امثال آن در متن حکم قید می کند که درصورت تخلف وی از شرایط مذکور یا ارتکاب جرم مجدد بقیه محکومیت وی به حکم دادگاه صادرکننده حکم به مرحله اجرا در می آید .