ماده ۴۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی

نسبت به حکمی که پس از اعاده دادرسی صادر می‌گردد، دیگر اعاده دادرسی از همان جهت پذیرفته نخواهد شد.

توضیح واژگان

اعاده دادرسی: «مقصود از اعاده دادرسی از سر گرفتن و دوباره رسیدگی کردن است، به عبارت دیگر رسیدگی ماهوی مجدد به دعوایی منتهی به حکم قطعی گردیده، در همان مرجع صادر کننده حکم را اعاده دادرسی گویند.»

پیشینه

مشابه مفاد این ماده ذیل ماده ۶۰۷ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ پیش‌بینی شده بود. تفاوت آشکاری میان این دو ماده وجود دارد زیرا مطابق قانون جدید اگر به عنوان مثال، جهت اعاده دادرسی بدست آمدن اسناد و مدارکی باشد که در اختیار درخواست کننده اعاده دادرسی نبوده‌است، حکمی که بر این اساس صادر می‌شود، دیگر از جهت بدست آمدن اسناد و مدارک قابل اعاده دادرسی نخواهد بود اما، این حکم ممکن است به جهت جدیدی، مورد اعاده دادرسی قرار گیرد. اما در قانون قدیم حتی با وجود تحقق جهت دیگر درخواست اعاده دادرسی جدید پذیرفته نمی‌شد.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

مطابق این ماده ممنوعیت اعاده دادرسی مجدد، دایر مدار جهت اعاده دادرسی است بنابراین وحدت یا تغایر طرفین دعوا و مسائل دیگر، تأثیری ندارد، همچنین ملاک این ماده اقتضا می‌کند که نسبت به قرار رد درخواست اعاده دادرسی نیز، درخواست مجدد با جهت یکسان امکان نداشته باشد.

مصادیق و نمونه‌ها

• به عنوان مثال، جهت اعاده دادرسی بدست آمدن اسناد و مدارکی باشد که در اختیار درخواست کننده اعاده دادرسی نبوده‌است، حکمی که بر این اساس صادر می‌شود، دیگر از جهت بدست آمدن اسناد و مدارک قابل اعاده دادرسی نخواهد بود.