ماده ۱۵ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

پس از آنكه متهم تحت تعقيب قرار گرفت ، زيان ديده از جرم مي تواند تصوير يا رونوشت مصدق تمام ادله و مدارك خود را جهت پيوست به پرونده به مرجع تعقيب تسليم كند و تا قبل از اعلام ختم دادرسي ، دادخواست ضرر و زيان خود را تسليم دادگاه كند . مطالبه ضرر و زيان و رسيدگي به آن ، مستلزم رعايت تشريفات آيين دادرسي مدني است .

نکات توضیحی تفسیری دکترین

یک فرض در خصوص شیوه طرح دعوای ضرر و زیان ناشی از جرم عبارت است از طرح دعوی خصوصی به تبع دعوی عمومی در دادگاه کیفری.به عبارتی دعوی عمومی و خصوصی مقارن با یکدیگر در دادگاه کیفری مطرح میشوند. [۱] طبق این ماده این حق به زیاندیده از جرم داده شده است که تا قبل از اعلام ختم دادرسی،دادخواست ضرر و زیان را تقدیم دادگاه کیفری نماید.بنابراین حتی در صورت صدور کیفرخواست و قبل از شروع به دادرسی در دادگاه میتواند به این امر اقدام نماید.[۲]گفتنی است موعد ختم دادرسی برای تقدیم دادخواست ضرر و زیان، در برخی موارد با استثناء مواجه شده است.[۳]در این باره بدیهی است که مدعی خصوصی تکلیفی ندارد که دعوای ضرر و زیان خود را در ضمن دعوای عمومی مطرح نماید،بلکه میتواند آن را به صورت مستقل در دادگاه حقوقی مطرح کند.[۴] ضمنا دانایان حقوق جزا معتقدند که اشتغال به دعوای ضرر و زیان،دادرسان را از دقت نظر در امر کیفری باز میدارد.به همین دلیل پذیرش دادخواست ضرر و زیان را به شرایط خاصی منوط کرده اند.مثل آنکه ضرر و زیان باید مستقیما ناشی از جرم باشد.[۵]

منابع

{{پانویس}}

  1. رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د.ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4925160
  2. رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د.ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4925520
  3. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4650064
  4. عباس زراعت. اصول آیین دادرسی کیفری ایران. چاپ 2. مجد، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4078412
  5. محمود آخوندی اصل. آیین دادرسی کیفری (جلد چهارم). چاپ 2. سازمان چاپ و انتشارات، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2084092