ماده ۶۰۰ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

از بین بردن دو لاله گوش، دیه کامل و از بین بردن هریک از آنها نصف دیه کامل دارد.

تبصره ـ از بین بردن نرمه هر گوش، موجب یک ششم دیه کامل است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

حکم این ماده را باید منطبق با قاعده فقهی دانست که بر اساس آن دیه اعضاء زوج بدن معادل دیه کامل و دیه هر فرد آن نیز معادل نصف دیه کامل می‌باشد. بنابراین از بین بردن ار گوش معدل پنجاه نفر شتر است. لذا چنانچه ضربه ای به هر دو گوش وارد شود موجب دیه کامل و در فرض ورود به یکی از گوش‌ها، موجب پرداخت نصف دیه کامل خواهد بود.

مستندات فقهی

مستند شرعی این ماده را روایتی از امام صادق (ع) دانسته‌اند. همچنین گوش را باید از اعضاء زوج بدن دانست که به موجب حدیث عام «ما کان فی الجسد منه اثنان ففیه نصف الدیه» و نیز بسیاری از نصوص دیگر موجب دیه کامل است. در این خصوص نیز میان گوش سالم و ناشنوا تفاوتی وجود ندارد. همچنین عده ای بر مبنای قضاوت‌های حضرت علی (ع) از میان بردن بخشی از گوش بجز نرمه را موجب دیه به نسبت تمام لاله گوش دانسته‌اند. همچنین در خصوص دیه از بین بردن نرمه گوش، عده ای به روایتی از امام کاظم (ع) استناد نموده‌اند.

سوابق فقهی

فقهای عامه معتقدند دیه دو گوش معادل دیه کامل است. تنها از یکی از فقها این نظر مطرح شده‌است که در گوش آرش وجود دارد؛ زیرا در این خصوص از سوی شارع تقدیری آورده نشده‌است. اما گروه نخست قطع بخشی از کوش را موجب ثبوت دیه به تناسب کل گوش می‌دانند. برخی از فقهای امامیه نیز دیه دو گوش را معادل دیه کامل و دیه هر یک از آن دو را برابر با نصف دیه کامل دانسته‌اند و معتقدند در این خصوص نص یا فتوی مخالفی وجود ندارد. لذا فقها در این خصوص صراحتاً بیان نموده‌اند که هر دو گوش دارای دیه کامل و یکی از آن‌ها دارای نصف دیه کامل است. در این امر فرقی میان گوش شنوا و ناشنوا وجود ندارد. همچنین در فرض بریده شدن مقداری از گوش نظیر نصف، ربع یا ثلث نیز باید به همان میزان از دیه واجب شود.