ماده ۱۱۸ قانون آیین دادرسی کیفری

هرگاه آثار و ادله وقوع جرمي در حوزه قضائي محل مأموريت بازپرس كشف شود ، اما محل وقوع آن معلوم نباشد ، بازپرس ضمن انجام تحقيقات ، سعي در كشف محل وقوع جرم مي كند و اگر محل وقوع جرم تا ختم تحقيقات مشخص نشود ، بازپرس در خصوص موضوع ، اظهار عقيده مي كند .

پیشینه

ماده 53 قانون آیین دادرسی کیفری ( مصوب 1378) سابقاً در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده بیانگر این نکته است که در مواردی امکان شروع به تحقیق بدون علم به محل وقوع جرم امکانپذیر است. در واقع اگرچه در اکثر موارد محل وقوع جرم محل کشف آن نیز هست، اما در مواردی محل وقوع و محل کشف جرم متفاوت اند . در این حالت باید قائل به ادامه تحقیقات بود. لذا بر اساس ماده فوق شروع به رسیدگی نه به اعتبار محل وقوع جرم، بلکه بر مبنای کشف جرم است.

لذا مرجعی که متهم در حوزه ان دستگیر شده است، باید تحقیقات و اقدامات مقتضی نظیر جمع آوری ادله، اخذ تامین و ... را بعمل آورد. در فرض معلوم نبودن محل وقوع جرم نیز باید تحقیقات ادامه یافته و مبادرت به اخذ تصمیم نهایی شود.

در فرض ماده فوق دادگاه صالح را باید دادگاهی دانست که بازپرس فوق الذکر در حوزه آن انجام وظیفه می کند. در فرض عدم تشکیل دادگاه، رسیدگی با دادگاهی است که در نزدیکترین حوزه قضایی آن استان انجام وظیفه می کند.

رویه قضایی

بر اساس حکم شماره 375-1318/6/12 اگر محل وقوع جرم یا مسکن و محل اقامت متهم معلوم نباشد، رسیدگی با بازپرس محلی است که جرم در آن جت کشف شده است.